Κατηγορία: Σκέψεις (Σελίδα 12 από 34)

Προσπαθούν να χωρέσουν, στριμώχνονται, προκειμένου να βολευτούν κι εκείνοι και ο όγκος τους.

Πάντα με ενοχλούσαν οι περαστικοί, τόσο που σταδιακά άρχισα να αναπτύσσω μια αλλεργία απέναντί τους. Όχι αυτοί στο δρόμο, στο λεωφορείο ή το καφέ, αυτοί είναι αδιάφοροι και κάποιες φορές χρήσιμοι για να ρωτήσεις κατά πού πέφτει καμιά οδός ή να ζητήσεις καρέκλα και φωτιά αν ξεμείνεις από αναπτήρα.

Το μίσος είναι φυλακή… Η οργή, ο θυμός, μειώνει την καλή πλευρά του χαρακτήρα σου και ευτελίζει την προσωπικότητά σου, γι’ αυτό αποφύγετέ τα και αν δεν γίνεται διαφορετικά μη δίνετε πολύ χρόνο σ’ αυτούς που σας τα προκαλούν…

Να αγαπάς τον εαυτό σου. Να του χαρίζεις αγκαλιές και χάδια και να τον φροντίζεις. Για να ξέρει τι επιτρέπεται στους άλλους , όχι λιγότερα, και σε αυτούς να δίνει τα πιο πολλά, τα πιο ιδιαίτερα και τα πιο ξεχωριστά.

Η ευτυχία είναι σιωπηλή. Περπατάει αθόρυβα και μιλάει ψιθυριστά. Δε θέλει να την ακούσει και να τη δει κανείς. Δεν αποζητά το θαυμασμό των αγνώστων, δεν επιδιώκει να τραβάει το θαυμασμό των ανθρώπων. Ζει για εκείνη, υπάρχει για εκείνη και για τον άνθρωπο που τη βιώνει. Δεν έχει αγωνία αν θα την πιστέψει κάποιος, δεν αγχώνεται προκειμένου να πείσει τους άλλους για την ύπαρξή της.

«Πρέπει να αλλάξεις να γίνεις πιο σκληρή σε έναν κόσμο όπου η αθωότητα και η καλοσύνη σπανίζει! Η τιμιότητα είναι είδος προς εξαφάνιση όπως επίσης και η ειλικρίνεια», μου λένε συχνά!

Ξυπνάς, κοιμάσαι, ξαναξυπνάς.
Το ενδιάμεσο διάστημα λες ότι ζεις.

Αν γνωρίσεις άνθρωπο που στα δύσκολα δεν θα σου πει «είμαι εδώ» αλλά θα τον βρεις στο πλάι σου όποια στιγμή και να κοιτάξεις, κράτα τον.