Εάν νιώθετε πως φοβάστε να μιλήσετε, να εκφραστείτε, να πάρετε πρωτοβουλία, να είστε ο εαυτός σας, μην προσπαθήσετε να τον/την αλλάξετε: Οι έρευνες δείχνουν πως χωρίς την παρέμβαση ειδικών η αλλαγή είναι υποκριτική ή αμελητέα.

Εάν νιώθετε πως φοβάστε να μιλήσετε, να εκφραστείτε, να πάρετε πρωτοβουλία, να είστε ο εαυτός σας, μην προσπαθήσετε να τον/την αλλάξετε: Οι έρευνες δείχνουν πως χωρίς την παρέμβαση ειδικών η αλλαγή είναι υποκριτική ή αμελητέα.
Είναι μεγάλο πράγμα να σε αγαπούν για αυτό που είσαι στην πραγματικότητα και όχι για αυτό που φαίνεσαι. Είναι ωραίο να σε αναγνωρίζει κάποιος για την ποιότητα του χαρακτήρα σου και τις λεπτές γραμμές που σε διατρέχουν.
Η μητέρα μας θα είναι πάντα ο άνθρωπός μας. Ακόμα κι όταν τσακωνόμαστε, όταν μας εκνευρίζει, όταν φεύγουμε μακριά της για σπουδές, όταν κάνουμε οικογένεια ή όταν έρθει η ώρα να μας αποχαιρετήσει για πάντα, στο μυαλό και στην καρδιά μας θα είναι πάντα η μάνα μας. Ο άνθρωπός μας. Η γυναίκα που δεν έφυγε από κοντά μας ούτε για μια στιγμή…
Έχει πολλά να σου διδάξει η αχαριστία. Στην αρχή, δεν την καταλαβαίνεις. Κάνει αισθητή την παρουσία της σιγά σιγά. Κινείται υποχθόνια και κάνει τη δουλειά της. Δεν μπορείς να της αντισταθείς.
Μια ζωή μεγάλωσα κάνοντας το σωστό. Εκείνο το σωστό που οι άλλοι είχαν ορίσει για μένα χωρίς εμένα. Εκείνο το σωστό που μου είχαν επιβάλλει από μικρό παιδί. Μου είχαν πιπιλίσει το μυαλό να είμαι πάντοτε το “καλό παιδί”. Αυτό σήμαινε πάντοτε να υπακούω στους άτυπους κανόνες που μου είχαν ορίσει.
Μια φορά και έναν καιρό, ένας μικρός φωτεινός ήλιος βρέθηκε στην είσοδο ενός μεγάλου δωματίου. Προχωρώντας, ανακάλυψε ότι το δωμάτιο αυτό ήταν ένας τεράστιος διάδρομος. Ένας διάδρομος σκεπασμένος με μαγικούς καθρέφτες.
“Υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή μας που μας κάνουν ευτυχισμένους… απ’ την απλή σύμπτωση να συναντηθούν τα μονοπάτια μας…
Καθώς στεκόταν μπρος στην τάξη της την Ε’ δημοτικού, την πρώτη ημέρα του σχολείου η νέα Δασκάλα του σχολείου, η κυρία Τζοβάνα είπε στα παιδιά ένα ψέμα. Όπως οι περισσότερες δασκάλες, κοίταξε τους μαθητές της και είπε ότι τους αγαπούσε όλους το ίδιο. Ότι όλοι τους ήταν καλά παιδιά. Αλλά αυτό δεν ήταν αλήθεια. Ένα παιδί ήταν διαφορετικό και της προξενούσε απέχθεια.
Ονειρεύομαι μια ζωή πολύχρωμη σε έντονες αποχρώσεις. Τα μέτρια ποτέ δεν τα μπορούσα. Το γκρι το αντιπαθούσα. Των άκρων ήμουνα πάντα…
© 2025 Σχεσεις και Συναισθηματα
Θέμα εμφάνισης από τον Anders Noren — Πάνω ↑