Συντάκτης: kiriakim (Σελίδα 29 από 163)

Οι άνθρωποι δε φυλακίζονται. Ζουν για την ελευθερία τους και παλεύουν για αυτήν. Οι ψυχές τους αναζητούν τη γαλήνη, τη ζεστασιά, την αγάπη μα πιο πολύ να αισθανθούν ελεύθερες. Δε μαντρώνονται σε τοίχους, δε μπαίνουν σε καλούπια και στα πρέπει..

Περπατάς στους δρόμους της πόλης με το κεφάλι σκυφτό, σαν κάτι να γυρεύεις και από κάπου να τρέχεις μακριά. Για χρόνια τώρα αποφεύγεις να κοιτάς τους άλλους στα μάτια, κλείνεσαι στον δικό σου μικρόκοσμο και απλώς προχωράς. Πότε, άραγε, σταμάτησες να πιστεύεις στους ανθρώπους;

Κοίτα με, σε αγαπώ με όλη την δύναμη της ψυχής μου, είμαι δίπλα σου σε κάθε ανηφόρα και κατηφόρα να σου πιάσω το χέρι. Είμαι εκεί για να χαρώ με την χαρά σου και να στεναχωρηθώ με τη λύπη σου, να σε καταλάβω, να σε νιώσω.

«Μαγεία είναι να πιστεύεις στον εαυτό σου. Αν μπορείς να το κάνεις αυτό, μπορείς να κάνεις τα πάντα!» – Γκαίτε

“Να προσέχεις”
“Να μην εμπιστεύεσαι”
“Να κρατάς στεγανά”
“Να είσαι καχύποπτη”
“Μα δεν έμαθες πια;”
Ουφ! Ναι μωρέ, εντάξει! Έμαθα χρόνια τώρα. Μην κοιτάς που σε αφήνω να παίζεις στην αυλή μου.
Έμαθα κι από σκατοψυχιές, έμαθα κι από προδοσίες.
Και τώρα τι θες;