Η ζωή είναι το σχολείο όπου βαδίζουμε από την άγνοια στη φώτιση, από την αποξένωση και το φόβο, στην ενότητα και την αγάπη.
Είναι ο τέλειος δάσκαλος που όταν αρχίζουμε να ξεστρατίζουμε από το μονοπάτι σε κατευθύνσεις επικίνδυνες για μας ή τους άλλους, μας υποχρεώνει να ξαναβρούμε το σωστό δρόμο, στέλνοντάς μας κάποιο αρνητικό μήνυμα ή εμπειρία. Όταν πορευόμαστε σταθερά στο μονοπάτι, τότε έχουμε θετικά βιώματα και συναισθήματα, που μας δίνουν το μήνυμα πως βαδίζουμε στη σωστή κατεύθυνση.
Αυτός είναι ο λεγόμενος «νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος» ή σύμφωνα με τις ανατολικές φιλοσοφίες ο νόμος του Κάρμα. Η Καινή Διαθήκη αναφέρει πολύ συχνά αυτό το νόμο. Όταν έφεραν τον παραλυτικό μπροστά στον Χριστό, για να τον θεραπεύσει, εκείνος του είπε «Άρον τον κράββατόν σου και περιπάτει, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου». Επισήμανε, δηλαδή, καθαρά το γεγονός πως ο άνθρωπος αυτός ήταν παράλυτος εξαιτίας κάποιας αμαρτίας του στο παρελθόν. Αυτή η συσχέτιση ανάμεσα στην αμαρτία της εγωιστικής πράξης και την αρρώστια ή τον πόνο είναι παραδεκτή απ’ όλες τις θρησκείες και είναι ολοφάνερα μία απ’ τις μεγάλες αλήθειες, που όλα τα ανθρώπινα πλάσματα πρέπει να κατανοήσουν στην πορεία τους προς τη φώτιση.
Οι ανατολικές φιλοσοφίες προσθέτουν ωστόσο, και την ιδέα της μετενσάρκωσης που αναφέρει, επιπλέον, πως αν δεν μπορείτε να ανακαλύψετε την αιτία των ευχάριστων ή δυσάρεστων βιωμάτων σας στα λόγια, τις σκέψεις ή τις πράξεις της σημερινής σας ζωής, θα πρέπει να την αναζητήσετε σε κάποια προηγούμενη ζωή.
Σύμφωνα μ’ αυτή τη θεωρία η ψυχή έχει την ευκαιρία να επανέλθει στο σχολείο της ζωής, προσπαθώντας να τελειοποιηθεί και να γίνει έτσι άξια για την τελική επιβράβευση, που είναι η ένωσή της με τον Θεό, το Παγκόσμιο Πνεύμα.
Είτε η μετενσάρκωση υπάρχει πραγματικά, είτε όχι, το γεγονός παραμένει πως ο Νόμος της Αιτίας και του Αποτελέσματος μοιάζει πραγματικά να είναι παραδεκτός από όλες σχεδόν τις πηγές. Έτσι ο νόμος του κάρμα χρησιμεύει σαν ένας μηχανισμός αναστροφής που μας μεταδίδει το μήνυμα μιας ζωής αν βαδίζουμε εναρμονισμένοι με τους νόμους και τους σκοπούς της ύπαρξης ή αν έχουμε μείνει στάσιμοι, παραδέρνοντας σε άσκοπες περιπλανήσεις.
Η ευτυχία, λοιπόν, η χαρά και η εσωτερική γαλήνη είναι δείγματα πως βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο. Η δυστυχία, η ανικανοποίηση και η διανοητική αναταραχή είναι σημάδια είτε πως είμαστε ανεπίδεκτοι και μένουμε στάσιμοι στην πνευματική μας αναζήτηση είτε πως έχουμε πάρει λανθασμένη κατεύθυνση.
Είναι σημαντικό ωστόσο, να κατανοήσουμε πως η ψυχική κατάσταση ενός ατόμου και όχι τα εξωτερικά γεγονότα της ζωής του, δίνουν το μέτρο της επιτυχίας του. Κάποιος μπορεί να πεθαίνει από καρκίνο και όμως να νιώθει απόλυτα ικανοποιημένος με τον εαυτό του, τη ζωή και το θάνατο. Η αρρώστια του σ’ αυτή την περίπτωση δεν είναι ένδειξη λανθασμένης διαβίωσης αλλά μόνο ένα μάθημα ή μια δοκιμασία της ζωής. Ένας άλλος, μπορεί να έχει μεγάλη υλική ευημερία αλλά να είναι συνάμα δυστυχής. Αυτός ο άνθρωπος κάπου σφάλλει στον τρόπο που ζει, αισθάνεται ή σκέπτεται.
Όποτε είμαστε, λοιπόν, δυστυχισμένοι, ανικανοποίητοι ή σ’ εσωτερική σύγκρουση με τον εαυτό μας ή τους άλλους, δεχόμαστε το μήνυμα από τη ζωή πως ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ Ν’ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ.
Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο «η ψυχολογία της ευτυχίας» του ΡΟΜΠΕΡΤ ΝΑΤΖΕΜΥ – εκδ. αρμονική ζωή