Η διαδικασία της ανάπτυξης ή της εξέλιξης είναι πάντα μια διαδικασία μεταβολής. Το παλιό πρέπει να πεθάνει για να δώσει θέση στο νέο ν’ αναπτυχθεί.

Έτσι, λοιπόν, η ζωή είναι μια συνεχής απάρνηση παλιών συνηθειών και τρόπων διαβίωσης, αισθημάτων και σκέψεων. Μηνύματα απ’ τη ζωή, προσπαθούν ίσως να μας αναγγείλουν πως θα έπρεπε ν’ αλλάξουμε τη διατροφή μας, να εγκαταλείψουμε το κάπνισμα ή το ποτό, ν’ αναπαυόμαστε περισσότερο, να φροντίζουμε πιο συνειδητά το σώμα μας, να σεβόμαστε περισσότερο τις ανάγκες του οργανισμού και του νου μας.

Άλλες πάλι δυσάρεστες εμπειρίες ίσως να μας προειδοποιούν πως θα έπρεπε να γίνουμε λιγότερο εγωιστές και να μπαίνουμε στη θέση των άλλων, για να βρούμε την ψυχική ηρεμία που αποζητάμε. Ή μπορεί να πρέπει να μάθουμε να εξασκούμε το σώμα και την αναπνοή μας σωστά για ν’ αποκτήσουμε ξανά τη χαμένη μας ζωτικότητα και την πνευματική μας αρμονία.

Ίσως να πρέπει να μάθουμε να χαλαρώνουμε ή να διαλογιζόμαστε ή να προσευχόμαστε για να έλθουμε σ’ επαφή με τις ανώτερες πηγές αρμονίας και ενέργειας που μας βοηθούν ν’ αντιμετωπίσουμε τις διάφορες αντιξοότητες της ζωής.

Η ζωή μπορεί να θέλει να μας ειδοποιήσει να επανεξετάσουμε τους στόχους, τις αξίες και τον τρόπο ζωής μας, για να βεβαιωθούμε, πως ζούμε πραγματικά σύμφωνα με τις αληθινές επιδιώξεις μας και όχι παρασυρμένοι από κάποιο κοινωνικό μηχανικό προγραμματισμό για ευτυχία και ικανοποίηση. Αν ανακαλύψουμε πως έχουμε πάντα άγχος, ίσως να μας ζητά να επανεξετάσουμε την αντιμετώπισή μας, τα πιστεύω μας και την εικόνα του εαυτού μας. Ή μπορεί να πρέπει ν’ αναπτύξουμε μεγαλύτερη παραδοχή κι αγάπη γι’ αυτήν.

Ίσως να πρέπει ν’ αντιμετωπίσουμε μερικούς απ’ τους φόβους μας και να τους ξεπεράσουμε. Ίσως να πρέπει να εγκαταλείψουμε την πίκρα και τη ζήλεια, να συγχωρούμε, ν’ αγαπάμε. Ή, πάλι, ίσως πρέπει να μάθουμε να έχουμε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στο Θεό και το Θείο Σχέδιο και να παραδινόμαστε στο Θείο Ρεύμα.

Μπορεί να πρέπει να μάθουμε να υπερνικάμε τις προσκολλήσεις και τις εξαρτήσεις μας, όπως τα ηρεμιστικά, τις σχέσεις, τα ναρκωτικά, την παραδοχή των άλλων και κάθε τι που μας κάνει να νιώθουμε εσωτερικά αδύναμοι.

Ίσως πρέπει να μάθουμε να σκεπτόμαστε θετικά για ν’ ανακαλύψουμε τη μεγάλη δημιουργική δύναμη που κρύβεται μέσα μας. Αυτά και πολλά άλλα μαθήματα οδηγούν στο τελικό δίδαγμα της ζωής που είναι η συνειδητοποίηση πως δεν είμαστε αυτό το σώμα ούτε αυτή η προσωπικότητα αλλά αθάνατο πνεύμα, ένα με το Θεό.

Http://sxeseis-kai-sunaisthimata.com

Πηγή: Από το βιβλίο «η ψυχολογία της ευτυχίας» του Ρόμπερτ Νατζέμυ – εκδ. αρμονική ζωή