Τι εννοούμε με την έννοια «αλλαγή» ενός ανθρώπου; Προφανώς και εννοούμε την αλλαγή της προσωπικότητας ενός ανθρώπου, δηλαδή των σχετικά σταθερά τρόπων με τους οποίους αλληλεπιδρά με το περιβάλλον του. Αυτό που θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε είναι ότι όταν ο καθημερινός άνθρωπος γνωρίζει στη ζωή του ένα άτομο, έναν φίλο, ένα σύντροφο, ακόμα και για πολύ καιρό, συχνά συμβαίνει να μην βλέπει όλες τις διαστάσεις της προσωπικότητας του ατόμου αυτού, για τους εξής τουλάχιστον λόγους:
Μήνας: Αύγουστος 2015 (Σελίδα 1 από 2)
Το παιδί στα πρώτα χρόνια της ζωής του εξαρτιέται από τον γονιό του για τα πάντα. Αυτός το ταΐζει, το προστατεύει, το διδάσκει, του κάνει παρέα και το ψυχαγωγεί.
Οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα είμαστε ιδιαίτερα καχύποπτοι απέναντι σε ό,τι θεωρούμε πως απειλεί την ανεξαρτησία μας.
Όταν θέλουμε να συμπαθήσουμε κάποιον, είμαστε εξαιρετικά ανεκτικοί. Όταν θέλουμε να εκνευριστούμε με κάποιον, επικεντρωνόμαστε στα ελαττώματά του. Τα συναισθήματά μας για τους άλλους ανθρώπους δεν καθορίζονται από τη συμπεριφορά τους, αλλά από τη δική μας στάση.
- Φοβάμαι πως είμαι κατώτερος από τους άλλους.
- Φοβάμαι πως είμαι ευάλωτος.
- Φοβάμαι πως αξίζω την απόρριψη.
«Έχω ένα πρόβλημα». Ο νεαρός είχε ανεβεί ως το γραφείο του δρα Νόρμαν Βίνσεντ Πιλ στη Ν. Υόρκη, τον είχε αρπάξει από τα πέτα και του έλεγε: «Σας παρακαλώ, βοηθήστε με. Δεν μπορώ να χειριστώ τα προβλήματά μου. Είναι πάρα πολλά».
Μια παράδοξη αντίδραση που απαιτεί συστηματική εργασία εσωτερική για να την καταπολεμήσουμε: ο ίδιος ο εγωισμός, όσο και να βασανίζει, όσο κι αν διαλύει ζωές, όσο κι αν μας τυλίγει με αλυσίδες προβλήματα και καταστροφές, λατρεύει τον εαυτό του. Είναι το πάθος των παθών. Θέλει μεγάλο ψυχικό ανάστημα, ισχυρή θέληση και πάνω από όλα έρωτα αλήθειας για να δουλέψει κανείς εναντίον του.
Ο καθένας έχει την ανάγκη για αυτοπραγμάτωση και αυτό δεν έχει να κάνει πάντα με την εκπλήρωση ενός στόχου αλλά έχει να κάνει με το να είσαι ευτυχισμένος από την ζωή σου.
Διακοπές, μια λέξη αγαπημένη που ανακαλεί γλυκές αναμνήσεις από τη σχολική ηλικία και μας γεμίζει προσμονές. Μια ανάγκη του ανθρώπου να διακόψει τις μονότονες, πιεστικές κι επίπονες συνθήκες, να απενεργοποιήσει τη συνήθη συμπεριφορά του και να δημιουργήσει μια ασυνέχεια στην καθημερινότητά του, να ξαναγίνει το ανέμελο παιδί που κάποτε ήταν.
