Το διαζύγιο είναι αναγκαίο κακό όταν οι δυσκολίες στο γάμο έχουν φτάσει σε αδιέξοδο. Αυτό μπορεί να φαίνεται από την ασυμβατότητα των συντρόφων, από τη συναισθηματική ανωριμότητα του ενός ή και των δύο, από την αδυναμία ανάληψης ευθυνών, κ.ο.κ.

 

Εκτός από τα παραπάνω, αυτό που οφείλει κανείς να δει είναι τι τον ώθησε στο γάμο εξαρχής. Ήταν για να ξεφύγει από το πατρικό σπίτι; Έπρεπε να γίνει γιατί το βιολογικό ρολόι πίεζε; Ήταν έντονη η κοινωνική πίεση; Ένιωθε ότι «έπρεπε» να γίνει επειδή ήταν πολλά χρόνια σε αυτή τη σχέση; Προέκυψε απρογραμμάτιστη εγκυμοσύνη; Όλα αυτά τα ερωτήματα αν απαντηθούν καταφατικά δείχνουν την πιθανότητα να σχετίζονται με έναν κακό γάμο και ίσως με ένα διαζύγιο. Αυτό συμβαίνει γιατί το ζευγάρι έμεινε μαζί για λόγους που δεν ήταν ξεκάθαροι ή αυτοπροσδιορισμένοι.

Ποια Είναι τα βασικά Στάδια του Χωρισμού;

Όταν το άτομο παίρνει την τελική απόφαση για να χωρίσει, αυτό σημαίνει ότι έχει ήδη περάσει από διάφορες συναισθηματικές διακυμάνσεις. Η διαδικασία του χωρισμού είναι κάτι που εξελίσσεται σε βάθος χρόνου. Αρχικά μπορεί να έχει τη μορφή της αμφιβολίας, γι΄αυτό και παρατηρούνται πολλά πισωγυρίσματα. Σταδιακά, διάφορα μικρογεγονότα συμβάλλουν στη διαιώνιση της δυσφορίας, ώσπου στο τέλος το θέμα δεν παίρνει άλλη αναβολή. Η σκέψη του χωρισμού διαρκώς επανέρχεται, αλλά το άτομο δυσκολεύεται να την υλοποιήσει. Η ανάληψη της απόφασης σημαίνει την ανάληψη των συνεπειών αυτής. Το άτομο δεν μπορεί να είναι σίγουρο για καμία από τις δύο εκδοχές: να μείνει ή να φύγει. Επομένως, για ένα μεγάλο διάστημα βρίσκεται σε κατάσταση αναμονής υιοθετώντας μια παθητική στάση στα τεκταινόμενα γύρω του. Παράλληλα, μπορεί με την παραμικρή αφορμή να φουντώνουν οι καβγάδες και να συσσωρεύεται πικρία.

Το άτομο θυμώνει με το σύντροφό του, σκέφτεται έντονα το χωρισμό, αλλά όταν ο σύντροφός του κάνει κάποια καλή χειρονομία, το άτομο παγώνει τη σκέψη του και αποφασίζει να μην κάνει βιαστικές κινήσεις. Είναι σαν το εκκρεμές: από τη μία η ελπίδα, από την άλλη η απογοήτευση. Σύντομα όμως, το μοτίβο επαναλαμβάνεται και κάθε φορά προστίθεται ο θυμός και η δυσαρέσκεια.

Σταδιακά καλλιεργούνται η αποξένωση και η αδιαφορία με διάφορες μορφές: για το σύντροφο, για τα συναισθήματα, για τον εαυτό, για την εμφάνιση. Μέχρι τότε υπάρχει πολύς πόνος στη συνειδητοποίηση ότι πια δεν καλύπτονται οι ανάγκες του ατόμου μέσα στη σχέση. Το άτομο λιμνάζει μένοντας αναποφάσιστο μέχρι που κάποια στιγμή η υπομονή του εξαντλείται και αποφασίζει να ζητήσει διαζύγιο. Αυτό μπορεί να γίνει είτε με κάποια αφορμή (π.χ., λογομαχία πάνω σε καβγά), είτε εκφράζοντας ξεκάθαρα την επιθυμία του με λογικά ή συναισθηματικά επιχειρήματα.

Το χτύπημα είναι τραυματικό και για τις δύο πλευρές, παρόλο που ενδόμυχα και οι δύο σύντροφοι ένιωθαν το τέλος να πλησιάζει. Σε αυτή την περίπτωση υπάρχει μια θύελλα από διαφορετικά συναισθήματα: σοκ, άρνηση, θυμός, οργή, κατάθλιψη, απελπισία, κ.ο.κ. Για κάποιο χρονικό διάστημα η ατμόσφαιρα θα είναι τεταμένη μέχρι να γίνει η συνειδητοποίηση ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Η αντίδραση κάποιου στο χωρισμό αλλά και το πόσο γρήγορα θα επανέλθει εξαρτάται από την προσωπικότητά του. Δεν μπορεί κάποιος να ελέγξει τα γεγονότα της ζωής, αλλά μπορεί να ελέγξει το πώς θα τα χειριστεί και τι στάση θα κρατήσει.

Http://Sxeseis-kai-sunaisthimata.com

Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο «Γάμος σχέση στοργής ή σχέση οργής;» της ψυχολόγου Αντιγόνης Κεμερλίογλου.