«Έχω ένα πρόβλημα». Ο νεαρός είχε ανεβεί ως το γραφείο του δρα Νόρμαν Βίνσεντ Πιλ στη Ν. Υόρκη, τον είχε αρπάξει από τα πέτα και του έλεγε: «Σας παρακαλώ, βοηθήστε με. Δεν μπορώ να χειριστώ τα προβλήματά μου. Είναι πάρα πολλά».
Έτος: 2015 (Σελίδα 6 από 18)
Μια παράδοξη αντίδραση που απαιτεί συστηματική εργασία εσωτερική για να την καταπολεμήσουμε: ο ίδιος ο εγωισμός, όσο και να βασανίζει, όσο κι αν διαλύει ζωές, όσο κι αν μας τυλίγει με αλυσίδες προβλήματα και καταστροφές, λατρεύει τον εαυτό του. Είναι το πάθος των παθών. Θέλει μεγάλο ψυχικό ανάστημα, ισχυρή θέληση και πάνω από όλα έρωτα αλήθειας για να δουλέψει κανείς εναντίον του.
Ο καθένας έχει την ανάγκη για αυτοπραγμάτωση και αυτό δεν έχει να κάνει πάντα με την εκπλήρωση ενός στόχου αλλά έχει να κάνει με το να είσαι ευτυχισμένος από την ζωή σου.
Διακοπές, μια λέξη αγαπημένη που ανακαλεί γλυκές αναμνήσεις από τη σχολική ηλικία και μας γεμίζει προσμονές. Μια ανάγκη του ανθρώπου να διακόψει τις μονότονες, πιεστικές κι επίπονες συνθήκες, να απενεργοποιήσει τη συνήθη συμπεριφορά του και να δημιουργήσει μια ασυνέχεια στην καθημερινότητά του, να ξαναγίνει το ανέμελο παιδί που κάποτε ήταν.
Ποιες είναι οι αντιδράσεις του απατημένου συντρόφου και του άπιστου συντρόφου; Τι επιλογές υπάρχουν;
Ο απατημένος σύντροφος ζει τη δική του κόλαση. Γι’ αυτόν, αυτό το συμβάν αποτελεί πανωλεθρία. Νιώθει ανασφαλής, άχρηστος, καταβεβλημένος, μειωμένος, προσβεβλημένος και απειλούμενος από ένα αβέβαιο μέλλον.
Ένα από τα πιο σημαντικά μαθήματα που πήρα ποτέ είναι πως η ζωή σπάνια είναι όπως ακριβώς θα θέλαμε να είναι. Αντίθετα, η ζωή είναι όπως ακριβώς είναι. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Και όσο πιο πολύ μπορούμε να συμφιλιωθούμε με αυτό το γεγονός, τόσο πιο ευτυχισμένοι και λιγότερο στρεσαρισμένοι νιώθουμε.
ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ τόσο πολλές ευκαιρίες να αγαπήσουμε κι όμως είναι τόσο λίγες οι εκδηλώσεις αγάπης στον κόσμο.
Η ιστορία του βατράχου και του κουβά με το βραστό νερό, περιγράφει περίφημα πώς μια κατάσταση επιδεινώνεται σταδιακά.
