Μία πολύ ευαίσθητη ιστορία που έγραψε ο Μάνος Χατζηδάκις, για την αγάπη και την αντοχή της στον χρόνο.
Ετικέτα: συναισθήματα (Σελίδα 8 από 8)
Όσοι φέρουν τη στάμπα του «ευαίσθητου», είναι απ’ τους πιο πληγωμένους του κόσμου ετούτου που πληρώνουν πολύ ακριβά το τίμημα.
Φεύγουν οι άνθρωποι. Φεύγουν από δίπλα σου, απ’ τη ζωή σου, απ’ τον κόσμο σου. Φεύγουν και γίνονται αναμνήσεις κάπου στο βάθος του μυαλού. Σκέψεις σκόρπιες και πρόσωπα θολά, δίχως χρώματα κι αρώματα. Μόνο μια αίσθηση σου αφήνουν, μοναδική ο καθένας, απ’ ότι μπόρεσε να σε κεράσει για όσο βρέθηκε στο δρόμο σου.
Αυτός που δεν μπορεί να συγχωρήσει είναι ο δούλος της πικρίας, της αγανάκτησης και του θυμού του. Γεμίζει το σώμα του με αρνητικά συναισθήματα και αποθηκεύει στο είναι του συναισθηματικούς ρύπους που κρατούν τον πόνο ζωντανό.
Όταν θέλουμε να συμπαθήσουμε κάποιον, είμαστε εξαιρετικά ανεκτικοί. Όταν θέλουμε να εκνευριστούμε με κάποιον, επικεντρωνόμαστε στα ελαττώματά του. Τα συναισθήματά μας για τους άλλους ανθρώπους δεν καθορίζονται από τη συμπεριφορά τους, αλλά από τη δική μας στάση.
Για να απελευθερωθούμε από ένα συναίσθημα, χρειάζεται να καταλάβουμε πώς δημιουργείται. Τι είναι λοιπόν αυτό που δημιουργεί τα συναισθήματά μας;
Αν έχετε αποφασίσει να μην πληγώνετε πια τον εαυτό σας με το να βάζετε λουκέτο στην καρδιά σας, μην περιμένετε να έρθει κάποιος και να την «κατακτήσει».
Η κατανόηση από τους άλλους είναι πολύ σημαντική αν θέλουμε να καταλάβουμε τον εαυτό μας. Όσο περισσότερο μοιραζόμαστε τον εαυτό μας με τους άλλους, τόσο καλύτερα μπορούμε να τον γνωρίσουμε.
