Κλείνω τα μάτια μου και χάνομαι σε στιγμές χαρούμενες που έζησα. Πόσες τελικά ήταν; Πολλές, κάθε μία μοναδική, δοσμένη μέσα από θαύματα της ζωής, ακόμη και αυτές που μου φαινόταν μικρές, χωρίς αξία, δεδομένες στο μυαλό μου, είχαν ίσως και την μεγαλύτερη αξία, έκρυβαν μέσα τους την μαγεία και την ευτυχία.
Περισσότερα
Χανόμαστε καθημερινά σε ένα κυνήγι των υποχρεώσεων, των πρέπει, των φιλοδοξιών μας και ξεχνάμε ότι είμαστε άνθρωποι!
Περισσότερα
Πείθουμε τους εαυτούς μας ότι η ζωή θα είναι καλύτερη αφού παντρευτούμε, κάνουμε ένα μωρό και μετά ένα άλλο. Τότε είμαστε απογοητευμένοι που τα παιδιά δεν είναι αρκετά μεγάλα και θα είμαστε πιο ικανοποιημένοι όταν μεγαλώσουν.
Περισσότερα
Τα μεγαλύτερα μαθήματα στη ζωή αυτή, μπορώ να πω με σιγουριά πως τα έφερε η απώλεια. Αυτή που σου χτύπησε την πόρτα ένα πρωί και σου άλλαξε τη ζωή που έζησες μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Μίλα Αληθινά. Μην κάνεις τις σχέσεις σου ναρκοπέδιο, μιλά καθαρά και θα δεις λουλούδια να ανθίζουν.
Η ζωή είναι τόσο απρόβλεπτη ώστε τελικά αυτό που της δίνει και ομορφιά και ουσία είναι να βουτάς στο άγνωστο και να ζεις τη στιγμή χωρίς προσδοκίες, προϋποθέσεις και «υπογεγραμμένα συμβόλαια». Τη βαθύτερη σοφία, για να σταθούμε μπροστά στο άγνωστο χωρίς φόβο, η ψυχή μας τη διαθέτει από τότε που γεννιόμαστε ή μάλλον από τη στιγμή της σύλληψής μας. Γι’ αυτό τα παιδιά έχουν αυτό που εμείς, οι ενήλικες, ονομάζουμε «άγνοια κινδύνου».
Σε προκαλώ να βγεις στο δρόμο. Να εστιάσεις στα βλέμματα ανθρώπων που περπατάνε μαζί. Τις περισσότερες φορές μηχανικά, αυτοματοποιημένα. Ανυπόμονοι να φτάσουν στον προορισμό τους, δε δίνουν την παραμικρή σημασία ο ένας στον άλλον ασχέτως αν περπατάνε σε απόσταση αναπνοής.
Πως γίνεται να αποδέχεσαι την θλίψη, την στεναχώρια, τα βάσανα τον πόνο την απαξίωση την απομόνωση σαν φυσιολογικά επακόλουθα της ζωής;
© 2024 Σχεσεις και Συναισθηματα
Θέμα εμφάνισης από τον Anders Noren — Πάνω ↑
