Ολοένα λες ότι δεν μπορείς. Καρφώνεις τα πόδια σου στο πάτωμα και δεν κάνεις βήμα μπροστά. Μόνο πίσω, πάντα πίσω. Στα σίγουρα, στα ασφαλή, στα οικεία.
Ετικέτα: σκέψεις (Σελίδα 5 από 9)
Η λαϊκή σοφία λέει «όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, τα ακούει ο Θεός και γελάει!». Γεγονός είναι πως δεν ξέρουμε αύριο τι θα μας ξημερώσει, αφού οι τύχες μας παίζονται σαν επιδέξιες ζαριές στα χέρια έμπειρου ταβλαδόρου στο καφενείο.
Είναι φορές που παρατηρούμε μια συμπεριφορά από κάποιον συνάνθρωπό μας, που δεν μας αρέσει και δίνουμε κάποια ερμηνεία.
Επιθυμίες που δεν ικανοποιήθηκαν, προσδοκίες που διαψεύστηκαν, ανάγκες που απορρίφθηκαν, τραύματα που δεν θεραπεύτηκαν… Όλα αυτά έρχονται μπροστά σου κάθε φορά που έχεις τις μαύρες σου και νιώθεις ότι τίποτα δεν προχωρά στη ζωή σου…
Το χειρότερο όλων είναι να συνηθίζεις… Να συνηθίζεις τον πόνο, να βλέπεις τη βαρβαρότητα και να μην σου κάνει εντύπωση καμιά. Να αισθάνεσαι μα να μη νιώθεις το παγωμένο, γυάλινο βλέμμα του ανθρώπου που κάθεται σ’ ένα παγκάκι περιμένοντας το τίποτα.
Όλοι λίγο-πολύ γνωρίζουμε ότι η διάθεση και ο τρόπος αντιμετώπισης των καταστάσεων, ευχάριστων και μη, στη καθημερινή μας ζωή είναι επιλογή μας. Δηλαδή, μπορούμε να ελέγξουμε όχι το πώς νιώθουμε, αλλά το πώς θα το εκφράσουμε, γεγονός που μπορεί περαιτέρω να καθορίσει τη λεγόμενη στάση ζωής μας.
Πού να εξηγώ ποιος κατά βάθος είμαι εγώ, σε ένα κόσμο αδιάφορο και βουβό. Τι θησαυρούς κρύβω στα υπόγεια της ψυχής μου. Ποιες σκέψεις βασανίζουν τα άδυτα του μυαλού μου και ποιοι φόβοι φωλιάζουν στα έγκατα της ύπαρξής μου. Με πόσα κύματα έχω παλέψει μέχρι να φτάσει η ύπαρξη μου στην στεριά. Πόσοι ωκεανοί έχουν καταπιεί την ψυχή μου μέχρι να βρω μία ακτή να απλώσω το κορμί μου.
Δεν θυμάμαι αν στο είπα ποτέ, αλλά δεν μεγάλωσαν όλα τα κοριτσάκια με το παραμύθι της Σταχτοπούτας.
