Ο Dr. Ovide, παιδίατρος ψυχίατρος, προειδοποιεί: Υπάρχει μια σιωπηλή τραγωδία που εκτυλίσσεται στα σπίτια μας σήμερα και περιλαμβάνει τα πιο όμορφα κοσμήματά μας: τα παιδιά μας. Τα παιδιά μας βρίσκονται σε καταστροφική συναισθηματική κατάσταση!

Ο Dr. Ovide, παιδίατρος ψυχίατρος, προειδοποιεί: Υπάρχει μια σιωπηλή τραγωδία που εκτυλίσσεται στα σπίτια μας σήμερα και περιλαμβάνει τα πιο όμορφα κοσμήματά μας: τα παιδιά μας. Τα παιδιά μας βρίσκονται σε καταστροφική συναισθηματική κατάσταση!
Δεν υπάρχει τέλειος γονέας, όπως και δεν υπάρχει τέλειος άνθρωπος. Πώς να συγχωρήσουμε τους γονείς μας αφήνοντας πίσω τα δύσκολα συναισθήματα της παιδικής μας ηλικίας, ώστε να απελευθερωθούμε ζώντας επιτέλους μια πλήρη ζωή γεμάτη αγάπη και φροντίδα για τον εαυτό μας.
Η οικογένεια αποτελεί πάντοτε τον βατήρα, και κάποια στιγμή πρέπει να σταθούμε στην άκρη του και να πραγματοποιήσουμε το άλμα προς τον κόσμο και τη μετέπειτα ζωή. Αν, καθώς πάω να πηδήξω από τον βατήρα, πιαστώ από κάπου και κρεμαστώ, θα μείνω εκεί να κρέμομαι και δεν θα πραγματοποιήσω το ταξίδι μου ποτέ.
Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΕΙΧΕ ΦΥΓΕΙ από νωρίς το πρωί και τα είχε αφήσει στη Μαρίνα, μια νέα δεκαοχτώ χρόνων, την οποία έπαιρνε κάποιες φορές για λίγες ώρες προκειμένου να τα προσέχει με αντάλλαγμα μερικά νομίσματα.
Αγαπημένε γονέα, γνωρίζω τους καθημερινούς σου αγώνες για την επιβίωση της οικογένειας, το καθημερινό σου τρέξιμο, τις έγνοιες σου για τα παιδιά σου, τα φροντιστήριά τους, τα προβλήματά τους. Σήμερα θα ήθελα να σου υπενθυμίσω κάτι πολύ σημαντικό ώστε να σε βοηθήσω να αντεπεξέρχεσαι πιο γαλήνια στην καθημερινότητα σου.
Την εκτίμηση ότι η παιδεία χρειάζεται «να μάθει στους νέους προσαρμογή και ευελιξία» σε μια εποχή που οι αλλαγές είναι ραγδαίες, διατύπωσε η πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου των Δελφών, Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, κατά την ομιλία της στην επίσημη τελετή έναρξης του 4ου Οικονομικού Φόρουμ.
Όταν τα γεράματα χτυπάνε την πόρτα… οι άνθρωποι γίνονται βάρος στους νεότερους, έτσι τουλάχιστον πιστεύουν… Και έτσι το βλέπουν κάποιοι. Ξεχνάνε, όμως, ότι τα γεράματα δεν είναι αρρώστια, κάποια στιγμή όλοι θα φτάσουν εκεί…
Όχι, δεν χρειάζεται να είσαι εύπορος για να αφήνεις το παιδί σου να ξοδεύει αλόγιστα το χρήμα. Όχι, αυτό δεν είναι φαινόμενο των πλουσίων.
Δώρα, δώρα, δώρα… Κι αυτό που αναρωτιέμαι συνεχώς, είναι τι κερδίζει ένα παιδί από όλο αυτό. Ποιος ο λόγος που τους χαρίζουμε ένα σωρό άχρηστα αντικείμενα;
© 2025 Σχεσεις και Συναισθηματα
Θέμα εμφάνισης από τον Anders Noren — Πάνω ↑