Ποτέ μου δεν τα έβαλα μ’ εκείνους που φεύγουν, ελπίζω ούτε κι εσύ.

Προσπάθησα.. να πεις ότι δεν προσπάθησα; Ξεπέρασα τα όριά μου και πήγα ακόμα παραπέρα. Και δεν έπρεπε να είναι έτσι. Για κανέναν από τους δύο. Πάλεψα με εσένα και με εμένα. Έσπασα και κόλλησα ξανά και ξανά. Προσπαθώντας να νικήσω τους φόβους σου. Και έχασα.
Φεύγω από σένα. Φεύγω για μένα. Φεύγω από μένα. Ένα ασταμάτητο φευγιό η ζωή, με ανθρώπους που μέχρι να κλείσεις τα μάτια σου, έχουν φύγει.
Αποδεσμεύσου από αυτούς που ποτέ δεν έκαναν τίποτα για να μείνουν στη ζωή σου, από ανθρώπους με παροδικά συναισθήματα που σε έκαναν να επενδύσεις τον χρόνο σου και να βασίσεις τις ελπίδες σου σ’ αυτούς.
Θέλει κότσια να μαζέψεις τα μπογαλάκια σου όταν φτάσει ο κόμπος στο χτένι, θέλει δύναμη ψυχής να πληγώσεις κάποιον μία και καλή αντί να τον πληγώνεις κάθε μέρα και θέλει γερό στομάχι να γίνεις ο κακός της υπόθεσης αντί να ρίχνεις ευθύνες δεξιά κι αριστερά παριστάνοντας πως δεν ξέρεις τι σου φταίει. Επειδή δεν είσαι κaθίκι σαν τους πολλούς, επειδή σκέφτεσαι και ξέρεις. Πάντα ξέρεις.
Κάποτε θα φύγω.. Τι είναι αυτό που σε καθηλώνει σε ένα τόπο, σε μια σχέση, σε μια κατάσταση; Είναι φόβος για το άγνωστο; Για το μετά ; είναι η καρδιά σου που είναι κολλημένη σε αυτά που ξέρεις, εκτιμάς και τιμάς; Είναι που δε σου αρέσουν οι αλλαγές; Μήπως είναι ότι ακόμα δεν έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για κάτι τέτοιο;
© 2025 Σχεσεις και Συναισθηματα
Θέμα εμφάνισης από τον Anders Noren — Πάνω ↑