Μια γριά γυναίκα, Kινέζα, κουβαλούσε νερό με δύο μεγάλα δοχεία κρεμασμένα από τους ώμους της.

Μια γριά γυναίκα, Kινέζα, κουβαλούσε νερό με δύο μεγάλα δοχεία κρεμασμένα από τους ώμους της.
Καθώς στεκόταν μπρος στην τάξη της την Ε’ δημοτικού, την πρώτη ημέρα του σχολείου η νέα Δασκάλα του σχολείου, η κυρία Τζοβάνα είπε στα παιδιά ένα ψέμα. Όπως οι περισσότερες δασκάλες, κοίταξε τους μαθητές της και είπε ότι τους αγαπούσε όλους το ίδιο. Ότι όλοι τους ήταν καλά παιδιά. Αλλά αυτό δεν ήταν αλήθεια. Ένα παιδί ήταν διαφορετικό και της προξενούσε απέχθεια.
Δεν είναι η γιορτή της γυναίκας ημέρα για λουδουδάκια, σοκολατάκια και συνάξεις γυναικοπαρεών για καλοπέραση. Είναι μια εργατική πρωτομαγιά που προηγήθηκε της γνωστής, διότι αν και οι γυναίκες ανήκαν στο ανθρώπινο είδος, επί αιώνες εργαζόταν πολλές φορές διπλάσια από ό,τι το “ισχυρό φύλο”.
Απαραίτητο στοιχείο της αυτοεκτίμησης, είναι να ζει κανείς ξέροντας ότι είναι άξιος αφενός να δεχτεί και αφετέρου να επιτρέψει στον εαυτό του να πάρει από τη ζωή ό,τι θετικό έχει να του δώσει.
Ένας ψαράς κατεβαίνει κάθε νύχτα στην παραλία για να ρίξει τα δίχτυα του. Ξέρει πως όταν βγαίνει ο ήλιος έρχονται τα ψάρια στην παραλία για να φάνε αχιβάδες, γι’ αυτό πάντα ρίχνει τα δίχτυα του πριν ξημερώσει.
Σκάβοντας για να ανεβάσω ένα φράχτη που θα χώριζε το οικόπεδό μου από των γειτόνων μου, βρήκα θαμμένο στον κήπο ένα παλιό μπαούλο γεμάτο χρυσά νομίσματα.
Η ιστορία του βατράχου και του κουβά με το βραστό νερό, περιγράφει περίφημα πώς μια κατάσταση επιδεινώνεται σταδιακά.
”Ήταν μια φορά ένας κύριος που έκανε ένα ταξίδι στην Ευρώπη. Όταν έφτασε στο Ηνωμένο Βασίλειο, αγόρασε από το αεροδρόμιο έναν οδηγό με τα κάστρα των νησιών. Κάποια είχαν συγκεκριμένες μέρες επισκέψεων και άλλα πολύ αυστηρό ωράριο. Αλλά αυτό που του τράβηξε την προσοχή, ήταν ένα που παρουσιαζόταν με τη φράση «Η επίσκεψη της ζωής σου».
© 2022 Σχεσεις και Συναισθηματα