Όταν αποδεχόμαστε την αλήθεια μας, νιώθουμε πλήρεις που έχουμε παρέα έναν άνθρωπο που αγαπάμε, τον εαυτό μας.

Όταν αποδεχόμαστε την αλήθεια μας, νιώθουμε πλήρεις που έχουμε παρέα έναν άνθρωπο που αγαπάμε, τον εαυτό μας.
Τι κάνεις; ρώτησα μία θεραπευόμενή μου σε μία προηγούμενή μας συνεδρία…
Η απάντησή της ήταν τόσο υπέροχη και καθηλωτική ταυτόχρονα: με φροντίζω…
Ακούσαμε πολλά παραμύθια, πήξαμε σε λουλούδια και αγάπες για το καλό μας… Για το καλό μου να μη δίνω πολλά και να μη δίνομαι για να μη θεωρηθώ σίγουρη. Για το καλό σου να μη της στείλεις πρώτος μήνυμα, μη σε περάσει και για πέφτουλα. Για το καλό του ενώ το πάθος του είναι η μουσική και η κιθάρα να μην ακολουθήσει την αγάπη του γιατί το μέλλον είναι αβέβαιο του χώρου και να καταλήξει αυτό που σπούδασε, δάσκαλος.
Να αγαπάς τον εαυτό σου. Να του χαρίζεις αγκαλιές και χάδια και να τον φροντίζεις. Για να ξέρει τι επιτρέπεται στους άλλους , όχι λιγότερα, και σε αυτούς να δίνει τα πιο πολλά, τα πιο ιδιαίτερα και τα πιο ξεχωριστά.
“Αν κοιτάξεις τι έχεις στη ζωή, θα έχεις πάντοτε περισσότερα. Αν επικεντρώνεσαι στο τι ΔΕΝ έχεις, ποτέ δεν θα έχεις αρκετά.”
«Πρέπει να αλλάξεις να γίνεις πιο σκληρή σε έναν κόσμο όπου η αθωότητα και η καλοσύνη σπανίζει! Η τιμιότητα είναι είδος προς εξαφάνιση όπως επίσης και η ειλικρίνεια», μου λένε συχνά!
© 2022 Σχεσεις και Συναισθηματα