Ο διάσημος ψυχαναλυτής προσπαθεί να αποτυπώσει την οδύνη αλλά και την ελπίδα, το άγχος αλλά και τη θεραπεία, βλέποντάς τα από τη θέση του θεραπευτή και γράφει ένα κείμενο αφιερωμένο στην αποδοχή του εαυτού μας.
Σελίδα 65 από 163
Η λαϊκή σοφία λέει «όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, τα ακούει ο Θεός και γελάει!». Γεγονός είναι πως δεν ξέρουμε αύριο τι θα μας ξημερώσει, αφού οι τύχες μας παίζονται σαν επιδέξιες ζαριές στα χέρια έμπειρου ταβλαδόρου στο καφενείο.
…η ζωή σε φέρνει αντιμέτωπο με τους μεγαλύτερους φόβους σου ξανά και ξανά, όχι για να σε τιμωρήσει,αλλά για να σε λυτρώσει.
Δεν έχει νόημα να φοβάστε να χάσετε τους ανθρώπους οι οποίοι φαίνεται να μη σας βλέπουν αληθινά ακόμα και όταν σας κοιτάζουν. Μη φοβάστε να χάσετε κάποιον που δεν σας παρακολουθεί, ακόμα κι αν σας ακούει. Δεν πρέπει ποτέ να φοβάστε να αποχαιρετήσετε κάποιον που δεν αισθάνεται τυχερός που σας έχει.
Δώρα, δώρα, δώρα… Κι αυτό που αναρωτιέμαι συνεχώς, είναι τι κερδίζει ένα παιδί από όλο αυτό. Ποιος ο λόγος που τους χαρίζουμε ένα σωρό άχρηστα αντικείμενα;
Να τον αγαπάς τον εαυτό σου, όπως είναι, με τα παραπανίσια κιλά, με την κοιλίτσα που προεξέχει, με τα μαγουλάκια που φουσκώνουν, με τα ρούχα τα άτιμα που στενεύουν στα καλά καθούμενα.
Να απεχθάνεσαι το αύθαδες γέλιο και να μη δέχεσαι θρασείς λόγους, γιατί το πρώτο χαρακτηρίζει τον ανόητο, ενώ το δεύτερο τον τρελό.
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι, έρημοι, μετανάστες στην ίδια τους τη πόλη. Αιχμάλωτοι από τις σκέψεις τους και τα συναισθήματα που τους κατακλύζουν αψηφώντας οποιονδήποτε και αν βρίσκεται μπροστά τους. Θλιμμένοι, άκεφοι, που περπατούν με το κεφάλι τους ψηλά, υποδεικνύοντας πάντα το καλύτερό τους εαυτό.
Έχεις συναντήσει ανθρώπους που έλεγαν όλα τα σωστά πράγματα, αλλά όταν βρισκόσουν μαζί τους κάτι δε σου πήγαινε καλά;
Είναι φορές που παρατηρούμε μια συμπεριφορά από κάποιον συνάνθρωπό μας, που δεν μας αρέσει και δίνουμε κάποια ερμηνεία.
