Μπορεί να άργησα εαυτέ μου, αλλά έμαθα να σε αγαπώ περισσότερο.
Σελίδα 103 από 163
Δεν είναι μόνο ανέφικτο αλλά και επικίνδυνο… Μήπως βάζετε τις ανάγκες των άλλων, πάνω από τις δικές σας;
Προδοσία! Μια βαθιά πληγή που δεν επουλώνεται εύκολα και συνεχίζει να πονάει για καιρό την ψυχή μας.
Φάση Πρώτη, από τα δέκα με δώδεκα περίπου, ως τα δεκαεφτά με δεκαοχτώ. Αρχίζει στα σοβαρά ο αγώνας για την αναζήτηση της ταυτότητάς μας:
Η αψεγάδιαστη κοινωνική περσόνα της Ελληνικής οικογένειας είναι ένα θέμα που συναντώ συνεχώς στην καθημερινότητα μου.
«Ο άνθρωπος όταν νιώθει πόνο είναι ζωντανός. Όταν όμως νιώθει τον πόνο του άλλου, τότε, ναι, είναι Άνθρωπος.», έλεγε ο αγαπημένος Νίκος Καζαντζάκης.
Παρακολουθώντας το τι γίνεται, γράφεται και ακούγεται γύρω μας καθημερινά, από κάθε πιθανή κι απίθανη πηγή επικοινωνίας είναι ένα θαύμα το ό,τι καταφέρνουμε -κάποιοι από εμάς, όχι όλοι- και επιβιώνουμε κρατώντας ένα στοιχειώδες επίπεδο λογικής και ψυχικής υγείας. Αυτό το οφείλουμε εν μέρη στην προσωπικότητα μας, στις προσεκτικές δράσεις μας, αλλά και στην Ενέργεια που διαθέτουμε.
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά έθιμα των ημερών είναι η Βασιλόπιτα και η κοπή της. Και όσες και αν είναι οι συνταγές για την παρασκευή της, όλες συγκλίνουν στο έξης ένα σημείο: «στο…πολυπόθητο φλουρί».
Ήταν ένα πολύ μικρό χωριό. Τόσο μικρό, που δεν το είχαν οι μεγάλοι χάρτες της χώρας. Τόσο μικρό, που είχε μόνο μια μικρούτσικη πλατεία και στη μοναδική του πλατεία, ένα μονάχα δέντρο.
Δυστυχώς αυτό που ξεκίνησε για τους περισσότερους σαν γιορτή της αγάπης, έχει μετατραπεί τα τελευταία χρόνια σε ένα φανταχτερό, καταναλωτικό πανηγύρι, χάνοντας το αρχικό του νόημα. Μία από τις πιο αμφιλεγόμενες φιγούρες όλων των εποχών, ο Άγιος Βασίλης, έρχεται και πάλι στο προσκήνιο. Μαζί του εκτός από δώρα στα παιδιά φέρνει και μία σειρά από ερωτήματα στους απανταχού γονείς. Πρέπει να τους πούμε την ιστορία ή όχι;
