Όλα έχουν αρχή και τέλος, ακόμα και οι αρετές. Τίποτα δεν είναι ανεξάντλητο, όταν δεν έχει τη θέση που του πρέπει, όταν δεν εκτιμάται αρκετά.

Όλα έχουν αρχή και τέλος, ακόμα και οι αρετές. Τίποτα δεν είναι ανεξάντλητο, όταν δεν έχει τη θέση που του πρέπει, όταν δεν εκτιμάται αρκετά.
Διεκδίκησε τον σεβασμό από τους ανθρώπους που συναναστρέφεσαι. Τους φίλους, την οικογένεια, τους συναδέλφους. Τον υπάλληλο στο ταμείο που γνωρίζει σιωπηλά τις προτιμήσεις σου στη τροφή που καταναλώνεις και ας ντρέπεται να σου δείξει την αγάπη του με πιο εγκάρδιο τρόπο. Μα σου χαμογελά γιατί σε βλέπει συχνά και δεν σε λογαριάζει σαν μια πλαστική κάρτα πληρωμών. Τον άνθρωπο στο περίπτερο που παίρνεις τα τσιγάρα σου, τα εισιτήρια και ανταλλάζεις τα κέρματα σου με μια μυστικιστική σχεδόν ρουτίνα.
Να έχουν οι επιλογές σου το δικό σου αποτύπωμα. Να έχει ο δρόμος που περπατάς τα δικά σου βήματα…
Περίμενα πολλά χρόνια μέχρι να έρθει η στιγμή που θα κρατάω στην αγκαλιά μου από τη μια τον σύντροφο της ζωής μου κι από την άλλη την κόρη μου. Χρόνια που έδινα, κι έδινα, κι έδινα και το μόνο που έπαιρνα πίσω ήταν αναπάντητα μηνύματα, φρούδες υποσχέσεις και άνθρωποι κενοί και ψεύτικοι.
Απόψε αγαπημένο μου πλάσμα σε σκέφτομαι έντονα, όχι γιατί έχω καιρό να σου γράψω, αλλά επειδή νιώθω πως έχεις ανάγκη να ξεσκάσεις. Ήθελα να σου μιλήσω για τη γαλήνη της ψυχής σου, που όλο και πιο μακριά της στέκεσαι. Για πράγματα που ασυνείδητα αποφεύγεις να κάνεις, χωρίς στην πραγματικότητα να υπάρχει λόγος.
Μην υποτιμάς τους ανθρώπους που σωπαίνουν αγάπη μου. Δεν είναι ότι δεν μπορούν να αντιμιλήσουν. Να σε βάλουν στη θέση σου. Να σε πληγώσουν. Να σου μιλήσουν με άσχημα λόγια. Να σε υποτιμήσουν. Να σε κρίνουν. Να σε κατηγορήσουν, όπως ο κάθε ένας μπορεί να θεωρεί. Απλά επιλέγουν τη σιωπή. Γιατί η σιωπή είναι η δύναμή τους.
Ρωτάς γιατί δεν μπορείς. Μπορείς, αλλά δεν θέλεις.
Ρωτάς γιατί σε πατάνε. Γιατί τους αφήνεις.
Πολύχρωμα λαμπάκια, Άγιοι Βασίληδες που σκαρφαλώνουν, στεφάνια-υπερπαραγωγές, γιρλάντες φούξια, φωτισμένοι τάρανδοι… Ό,τι μπορείς να φανταστείς συναντάς αυτόν τον καιρό στα μπαλκόνια των σπιτιών.
Έγιναν οι ζωές μας εμμονικές και φταίμε εμείς γι’ αυτό. Με ένα “hi” φλερτάρουμε, με ένα κλεμμένο απόφθεγμα αγαπάμε και με ένα διαβάστηκε που δεν απαντήθηκε ποτέ ξε-φλερτάρουμε και ξε-αγαπάμε, αγενέστατοι, εγωιστές και κομπλεξικοί. «Το είδα και έκανα τρεις ώρες να απαντήσω για να μάθει», και τι ακριβώς την έμαθες ρε φίλε; Να χάσει την πίστη της στον έρωτα και στην τελική στους ανθρώπους; Συγχαρητήρια, είσαι «τεράστιος».
Ναι, αυτό θέλω. Να αναμένω απ’ τους ανθρώπους το καλό μονάχα. Να κοιτάζω μέσα στα μάτια τους και να αναμένω την αλήθεια. Θέλω να παραμείνω άνθρωπος και να βοηθώ τον συνάνθρωπό μου.
© 2025 Σχεσεις και Συναισθηματα
Θέμα εμφάνισης από τον Anders Noren — Πάνω ↑