Κατηγορία: Σκέψεις (Σελίδα 8 από 34)

Να έχουν οι επιλογές σου το δικό σου αποτύπωμα. Να έχει ο δρόμος που περπατάς τα δικά σου βήματα…

Περίμενα πολλά χρόνια μέχρι να έρθει η στιγμή που θα κρατάω στην αγκαλιά μου από τη μια τον σύντροφο της ζωής μου κι από την άλλη την κόρη μου. Χρόνια που έδινα, κι έδινα, κι έδινα και το μόνο που έπαιρνα πίσω ήταν αναπάντητα μηνύματα, φρούδες υποσχέσεις και άνθρωποι κενοί και ψεύτικοι.

Απόψε αγαπημένο μου πλάσμα σε σκέφτομαι έντονα, όχι γιατί έχω καιρό να σου γράψω, αλλά επειδή νιώθω πως έχεις ανάγκη να ξεσκάσεις. Ήθελα να σου μιλήσω για τη γαλήνη της ψυχής σου, που όλο και πιο μακριά της στέκεσαι. Για πράγματα που ασυνείδητα αποφεύγεις να κάνεις, χωρίς στην πραγματικότητα να υπάρχει λόγος.

Μην υποτιμάς τους ανθρώπους που σωπαίνουν αγάπη μου. Δεν είναι ότι δεν μπορούν να αντιμιλήσουν. Να σε βάλουν στη θέση σου. Να σε πληγώσουν. Να σου μιλήσουν με άσχημα λόγια. Να σε υποτιμήσουν. Να σε κρίνουν. Να σε κατηγορήσουν, όπως ο κάθε ένας μπορεί να θεωρεί. Απλά επιλέγουν τη σιωπή. Γιατί η σιωπή είναι η δύναμή τους.

Ρωτάς γιατί δεν μπορείς. Μπορείς, αλλά δεν θέλεις.
Ρωτάς γιατί σε πατάνε. Γιατί τους αφήνεις.

Ναι, αυτό θέλω. Να αναμένω απ’ τους ανθρώπους το καλό μονάχα. Να κοιτάζω μέσα στα μάτια τους και να αναμένω την αλήθεια. Θέλω να παραμείνω άνθρωπος και να βοηθώ τον συνάνθρωπό μου.

Μπούγιο οι άνθρωποι γύρω μου. Άλλοι έρχονται, άλλοι φεύγουν, άλλοι παραμένουν ακούνητοι πλάι μου μέχρι που έρχεται η στιγμή που κάποιον έχεις ανάγκη, κάποιος θέλεις να σε στηρίξει όταν νιώθεις down, όταν η ψυχολογία σου για τον οποιοδήποτε λόγο είναι χάλια και κάπου θέλεις να στηριχτείς και απλά να παραμείνει δίπλα σου ένας από όλους αυτούς που στα ωραία και στο χαβαλέ είναι εκεί και να σου πει απλά δυο κουβέντες.