Κατηγορία: Σκέψεις (Σελίδα 6 από 34)

Ζούμε στην εποχή που τα όνειρα σχεδόν απαγορεύονται. Και γυρεύουμε κυρίως την επιβίωση. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται, μα κυρίως με κοφτές αναπνοές, μισές καρδιές και σπασμένα φτερά. Φοβόμαστε. Για αυτό συμβιβαζόμαστε. Σε πληκτικές εργασίες που προσφέρουν μια κάποια εξασφάλιση, σε οικογενειακές επιχειρήσεις που καθησυχάζουν τις ανασφάλειες και σε προβλέψιμες σχέσεις που φαντάζουν περισσότερο επαγγελματικές συνεργασίες.

Οι άνθρωποι δε φυλακίζονται. Ζουν για την ελευθερία τους και παλεύουν για αυτήν. Οι ψυχές τους αναζητούν τη γαλήνη, τη ζεστασιά, την αγάπη μα πιο πολύ να αισθανθούν ελεύθερες. Δε μαντρώνονται σε τοίχους, δε μπαίνουν σε καλούπια και στα πρέπει..

Περπατάς στους δρόμους της πόλης με το κεφάλι σκυφτό, σαν κάτι να γυρεύεις και από κάπου να τρέχεις μακριά. Για χρόνια τώρα αποφεύγεις να κοιτάς τους άλλους στα μάτια, κλείνεσαι στον δικό σου μικρόκοσμο και απλώς προχωράς. Πότε, άραγε, σταμάτησες να πιστεύεις στους ανθρώπους;

Κοίτα με, σε αγαπώ με όλη την δύναμη της ψυχής μου, είμαι δίπλα σου σε κάθε ανηφόρα και κατηφόρα να σου πιάσω το χέρι. Είμαι εκεί για να χαρώ με την χαρά σου και να στεναχωρηθώ με τη λύπη σου, να σε καταλάβω, να σε νιώσω.

«Μαγεία είναι να πιστεύεις στον εαυτό σου. Αν μπορείς να το κάνεις αυτό, μπορείς να κάνεις τα πάντα!» – Γκαίτε

“Να προσέχεις”
“Να μην εμπιστεύεσαι”
“Να κρατάς στεγανά”
“Να είσαι καχύποπτη”
“Μα δεν έμαθες πια;”
Ουφ! Ναι μωρέ, εντάξει! Έμαθα χρόνια τώρα. Μην κοιτάς που σε αφήνω να παίζεις στην αυλή μου.
Έμαθα κι από σκατοψυχιές, έμαθα κι από προδοσίες.
Και τώρα τι θες;

Ένα τεράστιο πηγαίο θησαυρό κρύβεις στα εσώψυχα σου κι εσύ τον καταχωνιάζεις σε σκοτεινά υπόγεια. Τον δανείζεις σε άδειες οντότητες που δεν εκτιμούν την αξία του. Τον χαρίζεις σε φτηνές και κενές υπάρξεις που δεν αναγνωρίζουν την πολυτιμότητα του. Τον φθείρεις σε κακοτράχαλες διαδρομές και τον σκορπίζεις αλόγιστα στους πέντε ανέμους…

Χανόμαστε καθημερινά σε ένα κυνήγι των υποχρεώσεων, των πρέπει, των φιλοδοξιών μας και ξεχνάμε ότι είμαστε άνθρωποι!

Αν κάτι αξίζει σε αυτή την ζωή είναι να έχεις κάτι να αγαπάς. Να αγαπάς μέχρι το μεδούλι. Μέχρι εκεί που δεν παίρνει. Η αγάπη είναι η κινητήριος δύναμη των πάντων. Όταν είναι δε αμφίδρομη τότε σίγουρα πρέπει να έχεις σταθεί πολύ τυχερός.