Κατηγορία: Σχέσεις (Σελίδα 3 από 35)

Βιαζόμαστε να πούμε “ο άνθρωπός μας”.
Βιαζόμαστε να μπούμε σε μια οποιαδήποτε σχέση απελπιστικά για να καλύψουμε την θέση στο μαξιλάρι και καπάκι, όταν η θέση στο μαξιλάρι ψιλοεδραιωθεί, να καλύψουμε και την θέση στο προφίλ.
Ύστερα, αγαπάμε, δίνουμε την καρδιά μας ολόκληρη, σε ανθρώπους, που τελικά… φάνηκαν λίγοι.

«Η  γη δεν γεννά χειρότερο πλάσμα από τον αχάριστο» είχε πει ένας Ιταλός συγγραφέας (Ούγκο Μπέττι). Η αχαριστία είναι συνώνυμη της φαυλότητας, της αγνωμοσύνης και της δυστυχίας. Κι αν έχετε βρεθεί πολλές φορές στη δυσάρεστη θέση να σας φερθούν με αχαριστία, να ξέρετε πως οι δικές σας πληγές θα επουλωθούν πιο γρήγορα από εκείνες του ανθρώπου που τις δημιούργησε.

Από τον Α την ευγένεια του.
Από τον Β το χιούμορ του και τον τρόπο που αντιμετωπίζει τα πράγματα και τη ζωή γενικότερα.
Από τον Γ την ευθύτητα του και την ειλικρίνεια του και την ίση μεταχείριση προς όλους που δεν διστάζει να δείξει αυτό που πραγματικά είναι ακόμη και στον προϊστάμενο του.
Από τον Δ την ταπείνωση που κράτησε όταν αδικήθηκε.

Άλλοι θα το πουν αδυναμία, γι’ άλλους πάλι είναι δύναμη μεγάλη. Όπως και να ‘χει, αυτός που αγαπάει είναι αυτός που επιμένει, που υποχωρεί, αυτός που κάνει υπομονή, ακόμη κι αυτός που συμβιβάζεται. Συμβιβάζεται, ναι, γιατί προτιμάει ακόμα κι αυτό το λίγο που έχεις να του δώσεις παρά ένα τίποτα μακριά σου. Αγαπάει αυτός που σφίγγει τα δόντια, κάνει γροθιά τα χέρια και καταπίνει τη χοντράδα που πέταξες, κι ας τον πόνεσε βαθιά.

Πόσο γλυκιά και απρόβλεπτη μπορεί να είναι η αγάπη. Μπορεί να είναι κρυμμένη σε μια ματιά στην άκρη ενός δωματίου, σε μια τυχαία συνάντηση. Τα πιο απρόσμενα και τυχαία περιστατικά της ζωής μπορούν να δημιουργήσουν μια σπίθα που θα πυροδοτήσει την πιο ισχυρή φωτιά μέσα στην καρδιά σου.

Δεν υπάρχει καλύτερη επένδυση από τη φιλία. Και δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην τη χρειάζεται στη ζωή του. Που να μην έχει δώσει κομμάτια του εαυτού του στ’ όνομά της. Γιατί όταν είναι αληθινή, έχει την ικανότητα να ξεγυμνώνει χαρακτήρες και να γεμίζει ψυχές.

Έχει η αγάπη όρια; Ποτέ πρέπει να σταματήσεις να αγαπάς κάποιον περισσότερο από τον εαυτό σου;
Ποτέ είναι η ώρα να σταματήσεις να βάζεις τις ανάγκες του πάνω από τις δικές σου;
Μήπως όλο αυτό δεν είναι αγάπη;
Μήπως όλο αυτό δεν είναι ανάγκη δίκη του αλλά δίκη σου;