Ο φόβος πολλές φορές μας ακολουθεί και στην ενήλικη ζωή μας με τη μορφή διάφορων ειδών φοβίας που δυσκολεύουν την καθημερινότητά μας.

Ο φόβος πολλές φορές μας ακολουθεί και στην ενήλικη ζωή μας με τη μορφή διάφορων ειδών φοβίας που δυσκολεύουν την καθημερινότητά μας.
Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσετε ότι το να αισθάνεστε μόνοι ενώ έχετε σύντροφο απλώς σας καταστρέφει σιγά-σιγά. Ξεφύγετε από αυτήν την κατάσταση και χαρείτε μια πιο υγιή ζωή.
Ενσυναισθητικοί και ναρκισσιστές: Δύο πολύ διαφορετικοί τύποι ανθρώπων, κι όμως, οι ενσυναισθητικοί συχνά βρίσκονται παγιδευμένοι σε μια τέτοια σχέση.
Όταν είμαστε νέοι επικεντρωνόμαστε στην καλή ακαδημαϊκή απόδοση, στους καλούς βαθμούς και στις εξετάσεις. Στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο, η μάθηση είναι προσανατολισμένη προς τις ακαδημαϊκές γνώσεις αλλά τι γίνεται με τις πτυχές της αυτοβελτίωσης και της προσωπικής εξέλιξης που παίζουν ισότιμο ρόλο στη ζωή των ανθρώπων;
Πόσες φορές έχεις αναβάλλει ραντεβού με φίλους; Πόσες άλλες, έχεις αναβάλλει δραστηριότητες ή επισκέψεις σε συγγενικά ή φιλικά πρόσωπα; Πόσες φορές έχεις ψιθυρίσει από μέσα σου «μακάρι να μην κρατήσει πολύ αυτή η οικογενειακή μάζωξη!»
Το ποτήρι μπορεί να είναι ίδιο για όλους. Το πώς το βλέπεις εσύ όμως είναι καθαρά θέμα αντίληψης και επιλογής.
Τα τελευταία χρόνια είναι της μόδας τα αυτοάνοσα νοσήματα. Σαν να λέμε αν δεν έχεις τουλάχιστον ένα απ’ αυτά δεν είσαι in. Τι είναι όμως τα αυτοάνοσα νοσήματα; Με απλά λόγια, και χωρίς να θέλω να χρησιμοποιήσω ιατρικούς όρους και δύσκολες εκφράσεις, έχουμε και λέμε.
Εσωστρέφεια: μία έννοια η οποία θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι έγινε συνώνυμη της περιόδου κοινωνικής αποστασιοποίησης που διανύουμε. Πολλοί είναι οι άνθρωποι που στο άκουσμα της οδηγίας ότι θα πρέπει να περάσουν χρόνο χωρίς κοινωνικές επαφές αγχώθηκαν και προβληματίστηκαν, υπήρξαν όμως και πολλοί από εμάς που ένιωσαν μία σχετική οικειότητας στις τρέχουσες συνθήκες.
Αν υπάρχει ένας μόνο στόχος που πρέπει εμείς οι γονείς να έχουμε, είναι να μεγαλώσουμε παιδιά που δεν θα χρειαστεί να «αναρρώσουν» από τα παιδικά τους χρόνια. Που δεν θα χρειαστεί να ξοδεύουν μια μέρα το ένα τρίτο του μισθού τους σε ψυχολόγους. Που δεν θα εφαρμόσουν όλα τα άσχημα που πήραν από εμάς στα δικά τους παιδιά.
“Ήμουν 5 ή 6 χρονών περίπου και έπαιζα με τα παιχνίδια μου καθισμένη στο πάτωμα, όταν, από τα ουρλιαχτά τρόμου της αδελφής μου που μόλις είχε μπει στο δωμάτιο που βρισκόμουν, συνειδητοποίησα πως το φόρεμά μου είχε γίνει μούσκεμα από το αίμα που έτρεχε από το κεφάλι και το πρόσωπό μου, εξαιτίας ενός ακόμα ξυλοδαρμού μου από τη μητέρα μου, πριν από λίγο, για ασήμαντη και πάλι αφορμή. Κάθε φορά, με χτυπούσε αλύπητα, σταματώντας μόνον όταν δεν είχε πια άλλη δύναμη για να συνεχίσει”…
© 2025 Σχεσεις και Συναισθηματα
Θέμα εμφάνισης από τον Anders Noren — Πάνω ↑