Ο άνθρωπος ο οποίος νομίζει ή πιστεύει ότι ο γήινος κύκλος ζωής – γέννηση, εφηβεία, νεανική ηλικία, ωριμότητα και γήρας – είναι το μόνο που υπάρχει, είναι πραγματικά αξιολύπητος. Αυτός ο άνθρωπος δεν έχει άγκυρα, δεν έχει ελπίδα, δεν έχει όραμα και η ζωή γι΄αυτόν δεν έχει νόημα.
Κάθε στιγμή της ζωής μας, το παρόν φεύγει με αστραπιαία ταχύτητα και μας προσπερνάει. Αυτό συμβαίνει συνεχώς όλο και γρηγορότερα. Όλο και ταχύτερα το παρόν εξαφανίζεται μέσα από τα χέρια μας.
Είμαστε υπεύθυνοι ή παριστάνουμε τα θύματα; Παίρνουμε αποφάσεις που ευχαριστούν τους άλλους και μετά μετανιώνουμε και τους το βγάζουμε ξινό όλη τους τη ζωή; Γκρινιάζουμε ότι φταίνε οι άλλοι για όσα συμβαίνουν στη ζωή μας; Ο σύντροφός μας, οι ανάγκες της οικογένειας, ο κακός γείτονας, ο πρωθυπουργός, ο σπιούνος του γραφείου, το ωροσκόπιό μας;
Το γέλιο στο σήμερα είναι ένα πολύ σπάνιο φαινόμενο. Μελέτες που έχουν γίνει γύρω από το θέμα έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι πριν από 40 χρόνια γελούσαν περίπου τρεις φορές περισσότερο από ότι εμείς σήμερα. Αυτό το αποτέλεσμα είναι αρκετά εκπληκτικό. Αν πάρουμε ένα τυπικό δείγμα παιδιών θα δούμε πως γελάνε κατά μέσο όρο 200 φορές την ημέρα ενώ οι ενήλικες μόνο 15.
Πάρα πολλοί άνθρωποι φοβούνται να πούνε όχι. Συνήθως αυτό προκύπτει όταν θέλουν να ικανοποιούν τους πάντες και αισθάνονται την υποχρέωση να μην αρνηθούν να καλύψουν τις ανάγκες του άλλου, ακόμα κι αν δεν μπορούν.
Αν ο φόβος της αποτυχίας σας σταματάει από την επίτευξη των στόχων σας και σας εμποδίζει να απολαύσετε τη ζωή, σκεφτείτε τα εξής:
© 2024 Σχεσεις και Συναισθηματα
Θέμα εμφάνισης από τον Anders Noren — Πάνω ↑
