Να θυμηθώ να γελάσω πριν κλάψω.
Κατηγορία: Αυτοβελτίωση (Σελίδα 16 από 22)
Ξέρω το ‘χεις νιώσει και εσύ. Μούδιασμα, αδυναμία που σε κυριεύει. Οι φόβοι σου, αυτοί που βλέπεις και αυτοί που δρουν υπόγεια σε φτάνουν στο σημείο να νιώθεις άρρωστος, ανάπηρος. Δεν είσαι ο μόνος, σε κάποιο βαθμό είναι μέρος της ζωής κάθε ανθρώπου.
Τίποτα δεν μπορεί να σας αποθαρρύνει και να χαλάσει την διάθεσή σας περισσότερο από τους αρνητικούς ανθρώπους που σας περιτριγυρίζουν.
Έλαβα ένα e-mail με τίτλο «Οι απόψεις του George Carlin για τα γηρατειά». Είναι από αυτά τα e-mails που σε παρακινούν να τα προωθήσεις σε 8,10,12 φίλους σου και η πρώτη μου αντίδραση ήταν να το σβήσω. Ωστόσο, η φράση που έχω βάλει και στον τίτλο «Χαρείτε τη βόλτα. Δεν υπάρχει εισιτήριο επιστροφής» σε συνδυασμό με το θέμα των γηρατειών που όσο να’ ναι αποτελεί ένα υπόγειο άγχος μου, με έκανε να το διαβάσω.
Αν κοιτάξεις γύρω σου, έχεις χίλιους λόγους για να γκρινιάξεις, αλλά ακόμα περισσότερους για να χαμογελάσεις…!
Τα τελευταία χρόνια, αν υπάρχει κάτι στο οποίο δηλώνω φανατική οπαδός, αυτό είναι η θετική ενέργεια. Η πίστη μου στη θετική σκέψη, είναι πλέον μονόδρομη. Μόνο θετικότητα. Δεν τίθεται θέμα επιλογής. Μία είναι η οδός, και στην ταμπέλα γράφει «προς αιώνιους αισιοδοξούντες μεριά».
Τα άτομα που μας προξενούν θυμό είναι μια ισχυρή πηγή σοφίας, καθώς φέρνουν στο φως τα αδύνατα σημεία μας και γίνονται καθρέπτης στον οποίον κοιταζόμαστε. Ο Αριστοφάνης έλεγε ότι «οι σοφοί άνθρωποι μαθαίνουν πολλά από τους εχθρούς τους».
Είναι γεγονός ότι πολλές φορές εμείς οι άνθρωποι, όσες θεωρίες κι αν μελετήσει ο νους μας, όσες συμβουλές κι αν ακούσουν τα ώτα μας, όσα «εγώ σίγουρα θα το’ κανα» κι αν πει το στόμα μας, τη δεδομένη στιγμή, καταλήγουμε να τα κάνουμε θάλασσα.
Το σήκωμα των χεριών με δέος μπροστά σ’ αυτό που αποκαλούν «τα χάλια της ζωής μας» και στη συνέχεια η παραίτηση από κάθε προσπάθεια είναι ένας τρόπος με τον οποίο συνήθως αντιδρούν οι περισσότεροι άνθρωποι. Άλλοι θυμώνουν με τον εαυτό τους ή με τη ζωή και πάλι παραιτούνται.
