Είναι προφανές πως οι προσδοκίες περιπλέκουν τη δυνατότητά μας να γίνουμε ευτυχισμένοι, είτε πραγματοποιηθούν είτε όχι.
Κατηγορία: Βιβλίο (Σελίδα 9 από 13)
Δεν υπάρχει νομίζω άνθρωπος που να μη θέλει να ζει και να χαίρεται μέσα σε καλές σχέσεις.
«Είχαμε ερωτική σχέση για χρόνια. Κάθε πράγμα όμως έχει την ημερομηνία λήξης του. Κάποτε χωρίσαμε, αλλά παραμείναμε φίλοι. Μιλάμε κάθε τόσο στο τηλέφωνο, τα λέμε όλα. Πότε πότε μάλιστα βγαίνουμε με τους τωρινούς μας συντρόφους για φαγητό ή για σινεμά. Κανένα πρόβλημα!»
Η ζωή είναι το σχολείο όπου βαδίζουμε από την άγνοια στη φώτιση, από την αποξένωση και το φόβο, στην ενότητα και την αγάπη.
Για πάρα πολλούς από εμάς, το να είμαστε αληθινοί απέναντι στον εαυτό μας παρουσιάζει δυσκολίες. Φοβόμαστε ότι μ’ αυτό τον τρόπο μπορεί να πέσουμε θύματα γελοιοποίησης ή ακόμα χειρότερα, απόρριψης. Καλύτερα λοιπόν να μην το διακινδυνεύσουμε, λέμε.
Ένα από τα βασικά ζητήματα που χρειάζεται να αρχίσουμε να εξερευνάμε είναι η θεραπεία του ξεχασμένου παιδιού μέσα μας, που οι περισσότεροι από μας το έχουμε αγνοήσει για πάρα πολύ καιρό.
Ο κόσμος συνήθως ταυτίζει το να είναι ευτυχισμένος με το να χαίρεται αυτό που του συμβαίνει. Λέει κανείς: «είμαι τόσο ευτυχισμένος!» την ημέρα που όλα πάνε κατ’ ευχήν, ή κάθε φορά που βιώνει κάτι ευχάριστο.
- Άδεια
Δώσε στον εαυτό σου την άδεια να αισθάνεται άσχημα, να έχει ανάγκη από βοήθεια, να είναι ευάλωτος…
Έχω δει πολλούς θυμωμένους ανθρώπους να μην δέρνουν, να μην απειλούν, να μην βρίζουν, να μην κατηγορούν. Κάνουν όμως μούτρα, βυθίζονται στη μιζέρια τους, βλέπουν τηλεόραση με τις ώρες, βγαίνουν για περίπατο και δε μιλούν σε κανέναν. Οι μεγάλοι περίπατοι δεν τους βοηθούν σε τίποτα. Τους κάνουν μελαγχολικούς και κατηφείς. Αν κάποιος τους ρωτήσει τι συμβαίνει, αυτοί συνήθως λένε «Τίποτα» ή «Άμα δεν καταλαβαίνεις από μόνος σου, τι να σου πω» ή «Θέλω να μείνω για λίγο μόνος μου.»
