Μας έχει δοθεί ενέργεια την οποία θα πρέπει να μάθουμε να χρησιμοποιούμε θετικά αντί να τη σπαταλάμε.
Μας έχει δοθεί ενέργεια την οποία θα πρέπει να μάθουμε να χρησιμοποιούμε θετικά αντί να τη σπαταλάμε.
Ακόμα και ένα βλέμμα φτάνει. Είναι αρκετό για να καταλάβεις ότι είναι μοχθηρός και δε θέλει τίποτα άλλο παρά να σε βλάψει. Γιατί οι κακοί άνθρωποι υπάρχουν και δεν είναι ένας απλά γενικός, καθημερινός όρος.
Σ’ αυτή την κατηγορία ανήκει πιθανότατα η πλειονότητα των λαθών μας. Συχνά επαναλαμβάνουμε μορφές συμπεριφοράς, όταν τα δεδομένα φαίνονται παρόμοια.
Σήμερα βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου η γνώση δίνεται απλόχερα. Στον αρχαίο κόσμο, η θεωρία με την πράξη δεν νοούνταν σαν δύο διαφορετικά πράγματα. Η γνώση, ήταν ένα μέσο, ένα βασικό εργαλείο με το οποίο ο άνθρωπος μπορούσε να αγγίξει και να ανακαλύψει τον «Γνώθι σ’ εαυτόν», την πληρότητα του Είναι του.
Αν δεν ρωτούσαμε στη ζωή αυτή, δεν θα παίρναμε απαντήσεις, αλλά ούτε θα μαθαίναμε καινούργια πράγματα. «Η ζωή είναι γεμάτη αλλαγές, ανατροπές, εκπλήξεις», λέει η διακεκριμένη βρετανίδα ψυχολόγος Emma Kenny.
Είναι και κάποιοι άνθρωποι που τους έχεις πάντα για δεδομένους. Στέκουν εκεί να σε ακούσουν, να σε στηρίξουν, να σε συμβουλεύσουν. Είναι αυτοί που θα σε κρατήσουν να μην πέσεις, θα σε βοηθήσουν να μη βουλιάξεις.
Η ζωή είναι τόσο απρόβλεπτη ώστε τελικά αυτό που της δίνει και ομορφιά και ουσία είναι να βουτάς στο άγνωστο και να ζεις τη στιγμή χωρίς προσδοκίες, προϋποθέσεις και «υπογεγραμμένα συμβόλαια». Τη βαθύτερη σοφία, για να σταθούμε μπροστά στο άγνωστο χωρίς φόβο, η ψυχή μας τη διαθέτει από τότε που γεννιόμαστε ή μάλλον από τη στιγμή της σύλληψής μας. Γι’ αυτό τα παιδιά έχουν αυτό που εμείς, οι ενήλικες, ονομάζουμε «άγνοια κινδύνου».
Προχωράς, μεγαλώνεις μα ακόμα δεν έμαθες πως η ζωή δεν μπορεί να είναι μόνο ξένοιαστη σαν καλοκαίρι. Θέλει λίγο απ’ το σκοτάδι του χειμώνα, μια μυρωδιά άνοιξης και την φθινοπωρινή της μελαγχολία.
Υπευθυνότητα: Να αναλαμβάνεις την ευθύνη των λαθών σου. Ένα λάθος δεν σημαίνει ότι είσαι κακός, σημαίνει απλώς ότι είσαι ένας από όλους μας, ένα ανθρώπινο πλάσμα.
Όταν ήσουν μικρός, θαρρούσες κι εσύ πως το βράδυ βγαίνουν τα φαντάσματα; Πώς υπήρχε κάτι τρομακτικό στο σκοτάδι, ικανό να σε απειλεί, να σε τρομοκρατήσει και να διαταράξει την ψυχική ηρεμία σου;
© 2025 Σχεσεις και Συναισθηματα
Θέμα εμφάνισης από τον Anders Noren — Πάνω ↑