Πόσα αμέτρητα «γιατί» στροβιλίζουν το μυαλό μας. Είναι για όλα αυτά που θέλαμε και δεν τολμήσαμε να κάνουμε.
Συντάκτης: kiriakim (Σελίδα 111 από 158)
Μέχρι να ενηλικιωθούν, τα παιδιά είναι αποκλειστικά δική μας ευθύνη, κι αυτό συνεπάγεται πως δεσμευόμαστε να διατηρήσουμε για λογαριασμό τους τον θεσμό της οικογένειας.
Λίγο πριν πεθάνει ο Steve Jobs, έγραψε μια τελευταία επιστολή, αποτυπώνοντας το δίδαγμα που πήρε από την ζωή.
Σε μία κοινωνία που η αδιαφορία αποτελεί πρωταρχικό χαρακτηριστικό της, οι καλοί άνθρωποι είναι αυτοί που κάνουν τη διαφορά και που ξεχωρίζουν μες στο πλήθος.
Είναι γεγονός ότι είναι πολύ δύσκολο στους περισσότερους γονείς να λένε «όχι» στα παιδιά τους και να τους βάζουν όρια στην συμπεριφορά και στις πράξεις τους. Οι αιτίες γι αυτό το φαινόμενο μπορεί να οφείλονται στο ότι:
Με τα χρόνια άλλαξες, είναι η αλήθεια. Όχι εξωτερικά, για άλλη αλλαγή μιλάω, εσωτερική κι επώδυνη.
Από μικρή βαριόμουν μέχρι αηδίας οτιδήποτε συμβατικό. Ακόμη και την ίδια τη ζωή, αν κατέληγε να ταυτιστεί με μια ακόμη σύμβαση. Ίσως όλα να ‘ναι συμβάσεις, αναπόφευκτα τελικά, ποιος ξέρει. Ίσως όχι. Το point μου όμως είναι ότι όπως και να ‘χει, ό,τι κι αν ισχύει, ακόμη κι αν μιλάμε για συμβάσεις κάθε είδους, ας τις γουστάρουμε τουλάχιστον τις άτιμες, ποιος μας εμποδίζει στο κάτω-κάτω;
2017 χρόνια, μετά Χριστού ζωής. Ζωές δισεκατομμύριες. Χρωματοσώματα ατελείωτα. Ιστορίες που μετρούν το αμέτρητο. Ίχνη που αποτυπώνονται, άλλοτε βαθιά κι ανεξίτηλα κι άλλοτε επιφανειακά κι εξίτηλα.
Αν κοιτάξεις γύρω σου, έχεις χίλιους λόγους για να γκρινιάξεις, αλλά ακόμα περισσότερους για να χαμογελάσεις…!
