Ο θυμός είναι αναπόφευκτος, εάν δυο άνθρωποι ζουν μαζί, αναμφισβήτητα θα διαφωνήσουν για μικρά ή εμφανιζόμενα ως μικρά πράγματα, καθώς και για μεγαλύτερα ή πιο σημαντικά θέματα. Όμως, ο θυμός καθαυτόν δεν αποτελεί το πραγματικό πρόβλημα. Το πώς τα ζευγάρια τον χειρίζονται και διαχειρίζονται είναι αυτό που ξεχωρίζει μια υγιή σχέση από μια σχέση που βρίσκεται σε κίνδυνο.
Οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν το θυμό τους με διαφορετικούς τρόπους. Μερικοί τον αρνούνται. Εκ πρώτης όψεως, κάτι τέτοιο είναι ευκολότερο και λιγότερο επώδυνο από το να τον παραδεχτείς και να τον χειριστείς, με όλες τις σωματικές επιπτώσεις. Όταν φτάνουν στην καρδιά μιας διαφωνίας, <<κομματιάζονται>> μόλις ο σύντροφός τους γίνεται αμυντικός ή, ακόμα χειρότερα, αντεπιτίθεται.
Το πρόβλημα είναι ότι ο θυμός που δεν εκφράζεται, δεν εμφανίζεται. Η χρόνια άρνηση κατατρώει την αυτοπεποίθηση και προκαλεί ημικρανίες, έλκος στομάχου, ενώ παράλληλα γίνεται το “έδαφος” κάτω από το οποίο θα φιλοξενηθούν πολλές ασθένειες που προέρχονται από το στρες. Επιπλέον, μια τέτοια τακτική, του “θαψίματος”, δηλαδή του θυμού, υπονομεύει την ενέργεια, σωματική και συναισθηματική, ίσως μάλιστα να αποτελεί και τη σημαντικότερη αιτία των καρδιακών παθήσεων.
Θυμός που δεν αντιμετωπίζεται σωστά υποβόσκει κάτω από την επιφάνεια και εκρύγνηται σαν ηφαίστειο οργής (συχνά προς το λάθος πρόσωπο) με αιτία μια φαινομενικά αθώα γνώμη ή πράξη. Η γυναίκα που είναι θυμωμένη με τον προϊστάμενο ή την πεθερά της, αλλά δεν τολμάει να το εκφράσει, μπορεί να ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή στα παιδιά ή στο σύντροφό της.
Υπάρχει, ωστόσο, και μια ακόμα “κατηγορία”: ενώ πολλοί σύζυγοι αρνούνται το θυμό τους, άλλοι τον “τρέφουν”. Αυτοί που τρέφουν τη μνησικακία τους, δεν εμπιστεύονται κανέναν και είναι θυμωμένοι με όλο τον κόσμο. Είναι πολύ δύσκολο, να τους κάνεις ν΄αλλάξουν γνώμη…
Άλλοι, εκτονώνουν το θυμό τους συχνά, βγάζοντάς τον ανεξέλεγκτα από το στήθος τους και θεωρώντας πως κάτι τέτοιο είναι υγιές. Δυστυχώς, όμως, τέτοιοι εκρηκτικοί εξάψαλμοι σπρώχνουν τους συντρόφους ακόμα πιο μακριά κι αυτό με τη σειρά, τους προσφέρει περισσότερους λόγους να συνεχίσουν να κάνουν το ίδιο, προκαλώντας στην ουσία ξανά και ξανά έναν επώδυνο, φαύλο κύκλο.
Όμως, ο πιο ολέθριος τρόπος για να χειριστείς το θυμό μέσα στο γάμο είναι να μην τον χειριστείς καθόλου! Αυτό συμβαίνει όταν ο θυμός διαιωνίζεται και εγκλωβίζει τους συντρόφους μέσα σ΄ένα φαύλο κύκλο ενοχής και εχθρότητας. <<Κολλημένοι>> σε επαναλαμβανόμενες διαμάχες και ισχυρισμούς που δεν οδηγούν πουθενά, κάποιοι <<σκάβουν>> μέσα τους σε μια μάταιη προσπάθεια ν΄αναδείξουν και να αποδείξουν πως αυτοί είναι οι σωστοί, ενώ οι σύντροφοί τους, λάθος. Έτσι κάθε συζήτηση μετατρέπεται σε αναμέτρηση και η παραμικρή πρόκληση ανάβει τα αίματα.Δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο δε, αυτοί οι <<πολέμιοι>> να τραβούν κι ένα τρίτο πρόσωπο στο πεδίο της μάχης, συνήθως ένα παιδί, ώστε να υποστηρίξει τη θέση και τους ισχυρισμούς τους.
Ένα σημαντικό βήμα είναι το κάθε πρόσωπο ν΄αντιληφθεί το ρόλο που παίζει στο να προκαλεί και να συντηρεί το θυμό. Το άλλο είναι να μάθει να αναγνωρίζει τα σημάδια αυτού του συναισθήματος αμέσως. Το να μάθουμε να αναγνωρίζουμε τα “σήματα” του θυμού στο κορμί μας αποτελεί ακόμα ένα αξιόλογο βήμα. Οι κράμπες στο στομάχι, οι ταχυπαλμίες, το σφίξιμο των μυών στους κροτάφους, στο λαιμό ή στην πλάτη, πολύ συχνά δεν λαμβάνονται υπόψη. Συνειδητοποιώντας τη σημασία των συμπτωμάτων αυτών, οι σύζυγοι μπορούν να μάθουν να διαφωνούν εποικοδομητικά, να συνδιαλέγονται και…. όταν χρειάζεται να συμβιβάζονται.
http://Sxeseis-kai-sunaisthimata.com
Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο: ΓΙΑΤΙ Σ΄ΑΓΑΠΩ; – Εκδόσεις “ελληνικά γράμματα”