Η ιστορία του βατράχου και του κουβά με το βραστό νερό, περιγράφει περίφημα πώς μια κατάσταση επιδεινώνεται σταδιακά.

Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι παίρνουμε έναν έξυπνο, ευτυχισμένο βάτραχο και τον ρίχνουμε σε έναν κουβά με βραστό νερό. Τι θα κάνει ο βάτραχος; Θα πηδήξει έξω από τον κουβά, φυσικά! Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, ο βάτραχος έχει πάρει την απόφασή του: «Δεν έχει πλάκα εδώ μέσα! Καλύτερα να την κάνω!»

Αν πάρουμε, τώρα, τον ίδιο βάτραχο – ή ένα συγγενή του – τον ρίξουμε μέσα σε ένα κουβά με κρύο νερό και έπειτα βάλουμε τον κουβά στο μάτι της κουζίνας για να ζεστάνουμε σταδιακά το νερό, τι λέτε ότι πρόκειται να συμβεί; Ο βάτραχος θα χαλαρώσει…λίγα λεπτά αργότερα θα σκεφτεί: «Σαν να κάνει ζέστη εδώ μέσα…». Σύντομα, θα έχουμε στη διάθεσή μας έναν… ψημένο βάτραχο!

Μήπως αναρωτιέστε ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα αυτής της ιστορίας; Τα πάντα στη ζωή συμβαίνουν σταδιακά. Όπως ο βάτραχος έτσι κι εμείς μπορεί να εξαπατηθούμε. Και όταν το καταλάβουμε, θα είναι πια πολύ αργά. Πρέπει να αντιλαμβανόμαστε και να συνειδητοποιούμε τι συμβαίνει στη ζωή μας.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αν αύριο ξυπνούσατε είκοσι κιλά πιο παχύς, θα ανησυχούσατε; Φυσικά και θα ανησυχούσατε! Θα τηλεφωνούσατε στο νοσοκομείο και θα αρχίζατε να ωρύεστε: «Βοήθεια! Είμαι χοντρός!». Όταν, όμως, τα πράγματα συμβαίνουν σταδιακά – ένα κιλό αυτόν το μήνα, ένα κιλό τον επόμενο μήνα και πάει λέγοντας – έχουμε την τάση να αδιαφορούμε.

Αν κάποια μέρα ξοδέψετε δέκα ευρώ περισσότερα από όσα σας επιτρέπει ο ημερήσιος προϋπολογισμός σας, δεν θα έρθει και η συντέλεια του κόσμου. Αν, όμως, παρασυρθείτε ξανά την επόμενη και τη μεθεπόμενη μέρα, θα καταλήξετε στη χρεοκοπία. Οι άνθρωποι που χρεοκοπούν, παχαίνουν ή καταλήγουν σε διαζύγιο, δεν φτάνουν σε αυτό το σημείο από τη μια στιγμή στην άλλη. Συμβαίνει κάτι το οποίο δεν δίνουν σημασία τη μια μέρα, κάτι ακόμα την επομένη, ώσπου ξαφνικά όλα καταρρέουν. Και αναρωτιούνται : «Μα τι συνέβη;».

Η ζωή λειτουργεί με έναν συσσωρευτικό τρόπο. Κάθε γεγονός έρχεται να ΠΡΟΣΤΕΘΕΙ στο προηγούμενο – όπως οι σταγόνες της βροχής διαβρώνουν σιγά σιγά το βράχο. Η αρχή του βατράχου μάς παρακινεί να παρακολουθούμε τις ενδείξεις. Κάθε μέρα πρέπει να αναρωτιόμαστε: «Πού πάω; Είμαι πιο υγιής, πιο ευτυχισμένος, πιο ώριμος από ό,τι ήμουν πέρσι;». Αν η απάντηση είναι αρνητική, πρέπει να αλλάξουμε ό,τι  κάνουμε συνήθως.

Όσο και αν μας τρομάζει, μία είναι η αλήθεια: Δεν υπάρχει στασιμότητα και ακινησία. Είτε κερδίζουμε είτε χάνουμε έδαφος.

Πηγή: Από το βιβλίο «άκου την ΚΑΡΔΙΑ σου» του ANDREW MATTHEWS – εκδόσεις Διόπτρα