Υπάρχει μια πολύ γνωστή ιστορία που μιλά για την αξία της συμπόνιας. Μια γυναίκα που ζούσε τη ζωή της με βάση το Τάο βρήκε κάποτε, εκεί που καθόταν στις όχθες ενός ρυακιού πάνω στα βουνά, μια πολύτιμη πέτρα και έβαλε αυτό το μεγάλης αξίας αντικείμενο στον σάκο της.
Την επόμενη μέρα, ένας πεινασμένος ταξιδιώτης πλησίασε τη γυναίκα και της ζήτησε κάτι φαγώσιμο. Καθώς εκείνη άνοιγε τον σάκο της για να βρει ένα κομμάτι ψωμί, ο ταξιδιώτης είδε τον πολύτιμο λίθο και φαντάστηκε πώς θα του πρόσφερε οικονομική ασφάλεια για το υπόλοιπο της ζωής του. Ζήτησε από τη γυναίκα να του δώσει τον θησαυρό, κι εκείνη του τον έδωσε, μαζί με λίγο φαγητό. Ο άνθρωπος έφυγε, εκστασιασμένος από χαρά για την καλή του τύχη και ξέροντας πως από δω και μπρος θα ήταν ασφαλής.
Λίγες μέρες αργότερα, ο ταξιδιώτης επέστρεψε και έδωσε πίσω την πέτρα στη σοφή γυναίκα. «Σκεφτόμουν», της είπε, «αν και ξέρω πόσο πολύτιμη είναι, στην επιστρέφω με την ελπίδα να μου δώσεις κάτι ακόμα πιο πολύτιμο. Σε παρακαλώ, να μου δώσεις αυτό που έχεις μέσα σου και σ’ έκανε να μου δώσεις αυτή την πέτρα».
Η σοφή γυναίκα του βουνού, που έδωσε την πολύτιμη πέτρα σ’ έναν ξένο, δεν είχε ανάγκη να σκεφτεί τη φτώχεια ή τη δυστυχία, να έχει κυνική άποψη για τις άπληστες μάζες ή να εξηγήσει τον τρόπο με τον οποίο ζούσε τη ζωή της. Γιατί; Επειδή το εγώ της είχε φύγει από τη μέση, και τον πρώτο λόγο είχαν η αγάπη και η υπηρεσία προς τους άλλους.
Η συμπόνια είναι η πιο σημαντική από όλες τις ιδιότητες που πρέπει να μάθει η ανθρωπότητα. Είναι ο τρόπος για να γίνετε ευτυχισμένοι, να είστε υγιείς και να νιώθετε επιτυχημένοι.
Πηγή: απόσπασμα από το βιβλίο «Δικαιολογίες ΤΕΛΟΣ» του Dr. Wayne W. Dyer