Οι περισσότεροι από εμάς, προκειμένου να επιβιώσουμε, χρειάζεται να παίρνουμε. Να λαμβάνουμε από τους άλλους χρήματα, αγάπη, πόρους, έπαινο.
Προκειμένου όμως να ζούμε μια ζωή που αξίζει, είναι σημαντικό να δίνουμε στους άλλους. Προσφέρουμε με όλη μας την καρδιά τις δυνάμεις μας, τα συναισθήματα, τις ικανότητές μας, τους πόρους που διαθέτουμε.
Το να δίνεις δε σημαίνει να ελεείς ούτε να μειώνεις αυτόν που δέχεται. Σημαίνει να βοηθάς τους άλλους, με τον ίδιο τρόπο που κάποιοι άλλοι, με τη σειρά τους, θα βοηθήσουν εσένα. Σημαίνει να υπηρετείς τους άλλους.
Ξέρουμε τη χαρά του να παίρνεις, την έχουμε νιώσει, οπότε είναι εύκολο να καταλάβουμε τη χαρά των άλλων όταν παίρνουν από εμάς.
Όταν δίνουμε στους άλλους, σίγουρα θα πάρουμε πίσω σημαντικά πράγματα. Ταυτόχρονα, στέλνουμε στο υποσυνείδητό μας το μήνυμα της αφθονίας. Ότι έχουμε άφθονες ιδέες ή συναισθήματα ή ικανότητες ώστε να δίνουμε χωρίς το φόβο ότι θα στερέψουμε ποτέ. Έτσι, δε γινόμαστε τσιγκούνηδες, ούτε είμαστε σφιγμένοι, ούτε συγκρατούμε τον εαυτό μας. Αυτό συμβαίνει σε όσους φοβούνται ότι θα χάσουν ότι έχουν.
Η δουλειά μας αποτελεί πολύ πρόσφορο έδαφος για τέτοια συμπεριφορά. Πώς μπορούμε να δώσουμε παραπάνω στην επαγγελματική μας ζωή; Όταν προσφέρεις, συχνά η ίδια η προσφορά είναι και η ανταμοιβή, η χαρά ότι αυτό που παρέχεις έχει αξία. Τις περισσότερες φορές ότι δίνεις το παίρνεις πίσω. Οι πιο πετυχημένοι άνθρωποι όμως δε σκέφτονται έτσι. Μπορεί να προσφέρουν πολλαπλάσια από όσα λαμβάνουν. Αυτό που τους ευχαριστεί όμως καταρχήν είναι η χαρά της προσφοράς. Η ικανοποίηση που παίρνουν επειδή αγαπούν τη δουλειά τους και διοχετεύουν τις ικανότητές τους δημιουργικά.
Υπάρχουν πολλοί και δημιουργικοί τρόποι για να σκεφτούμε πώς θα προσφέρουμε περισσότερα στους ανθρώπους που αγαπάμε, στους φίλους μας ή στην κοινωνία. Πόση παραπάνω αγάπη; Πόση παραπάνω συμπόνια; Πόση φροντίδα; Βέβαια, η προσφορά δεν είναι εμπορική συναλλαγή. Αν δίνω για να πάρω, χάνω όλη τη χαρά και, στην ουσία, υποκρίνομαι ότι δίνω, ενώ πραγματικά αυτό που θέλω είναι να πάρω – αγάπη, δώρα, υπηρεσίες..
Ξεκαθαρίζοντας τις ντουλάπες μας, τι μπορούμε να κάνουμε τα ρούχα μας; Να τα κρατήσουμε ή να τα προσφέρουμε σε άλλους; Να τα στοιβάξουμε αχρησιμοποίητα σε μια αποθήκη; Να τα παραχώσουμε στο πίσω μέρος του γκαράζ κάτω από μια σκάλα; Να τα μοιράσουμε ή να τα πουλήσουμε; Κάθε αντικείμενο που προσφέρουμε υπηρετεί κάποιον άλλον και εμάς. Εμάς γιατί εκπροσωπεί τον εαυτό μας και τους άλλους γιατί υπηρετεί κάποια σημερινή τους ανάγκη.
Όταν υπηρετούμε τους άλλους χωρίς φόβο ότι κάτι θα στερηθούμε δίνοντας, στην πραγματικότητα κερδίζουμε τη χαρά να δούμε τους άλλους ευτυχισμένους, την κοινωνία καλύτερη. Στην ιστορία αλλά και στην καθημερινή μας ζωή, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που υπηρετούν την κοινωνία, την πατρίδα, την τοπική κοινότητα άμισθοι, μόνο υπηρετώντας την ιδέα να είναι χρήσιμοι στους άλλους.
Αυτή η προσφορά επιβεβαιώνει την αίσθηση αφθονίας που έχουμε για το δυναμικό μας. Κάνουμε χώρο για το καλό, δίνοντας από το καλό που έχουμε μέσα μας.
https://sxeseis-kai-sunaisthimata.com
Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο «Τα μονοπάτια της ευτυχίας» της Κατερίνας Τσεμπερλίδου – εκδ. Μοντέρνοι Καιροί