Ένας εθισμός — δηλαδή μια επίμονη ανάγκη να καταναλώσετε μια ουσία ή να διαπράξετε μια πράξη— διαφέρει από έναν καταναγκασμό, ο οποίος είναι μια συντριπτική και ακαταμάχητη παρόρμηση για δράση. Συνήθως μια καταναγκαστική πράξη είναι αποτέλεσμα παρεμβατικών σκέψεων (ιδεοληψιών) που αναγκάζουν το άτομο να ενεργήσει, ενώ ο εθισμός είναι περισσότερο μια συνήθεια που δεν συνοδεύεται απαραίτητα από ιδεοληπτική σκέψη. Ένα άτομο που βιώνει είτε εθισμό είτε καταναγκασμούς μπορεί να ωφεληθεί από το να μιλήσει με έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας.
Aναγνώριση σημείων και συμπτωμάτων
Οι ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές περιλαμβάνουν χρόνιο τζόγο, κατάχρηση ουσιών , σεξουαλικούς εθισμούς, απεριόριστα ψώνια και δαπάνες, αποθησαύριση, υπερβολική άσκηση, τυχερά παιχνίδια στο Διαδίκτυο, θέματα διατροφής και άλλες συμπεριφορές. Οποιαδήποτε καταναγκαστική συμπεριφορά μπορεί να γίνει εθισμός όταν η πράξη δεν μπορεί πλέον να ελεγχθεί και βλάπτει την ικανότητα του ατόμου να λειτουργεί κοινωνικά, ακαδημαϊκά και επαγγελματικά. Η διάκριση μεταξύ «εθισμού» και «καταναγκασμού» μπορεί μερικές φορές να γίνει ασαφής, καθώς ένα άτομο μπορεί να σκέφτεται συχνά το αντικείμενο του εθισμού και μπορεί να γίνει σχεδόν καταναγκαστικό να επιδιώξει την εθιστική συμπεριφορά.
Ο καθορισμός του εάν μια συνήθης συμπεριφορά έχει γίνει προβληματική ξεκινά με την αξιολόγηση των οφελών που σχετίζονται με τη δραστηριότητα και των συναισθημάτων και των πεποιθήσεων που την περιβάλλουν. Η διάκριση μεταξύ ενός παθιασμένου χόμπι και μιας ψυχαναγκαστικής συμπεριφοράς μπορεί να είναι δύσκολο να πραγματοποιηθεί. Για παράδειγμα, το τρέξιμο 10 μιλίων κάθε μέρα —με βροχή, αστραπές ή χιονοθύελλα— είναι εθισμός ή είναι καλή αθλητική πειθαρχία; Είναι ένα μηνιαίο ταξίδι στο Βέγκας για να παίξετε τους κουλοχέρηδες ένα πρόβλημα τζόγου ή απλώς μια απόδραση από την καθημερινή ζωή; Ο εθισμός ή ο καταναγκασμός μπορεί να υφίσταται όταν η συμπεριφορά οδηγεί σε συναισθήματα αγωνίας, ενοχής ή ντροπής ή όταν η αποχή από τη συμπεριφορά προκαλεί άγχος ή αποδεικνύεται αδύνατη.
Τα συμπτώματα που υποδηλώνουν ότι μια ψυχαναγκαστική συμπεριφορά έχει γίνει προβληματική περιλαμβάνουν:
Προβλήματα διαπροσωπικών και επαγγελματικών σχέσεων
- Απόκρυψη της συμπεριφοράς
- Άρνηση ενός προβλήματος
- Αδυναμία διακοπής της συμπεριφοράς
- Εναλλασσόμενα συναισθήματα άγχους, σύγχυσης, ντροπής ή αγαλλίασης που περιστρέφονται γύρω από τη συμπεριφορά
- Απόσυρση ή έλλειψη απόλαυσης σε άλλες δραστηριότητες
- Επιθυμία μόνο για τη συντροφιά εκείνων που ασκούν και αυτοί τη δραστηριότητα ή, σε αντίθετο άκρο, η παρόρμηση να διεξάγουν τη δραστηριότητα μόνο σε απομόνωση
- Φόβος γύρω από τις πιθανές επιπτώσεις που σχετίζονται με τη διακοπή της δραστηριότητας
Σχετικές καταστάσεις και αίτιες
Συνήθως, οι εθισμοί ή οι καταναγκασμοί αναπτύσσονται ως αποτέλεσμα ενός υποκείμενου ψυχολογικού ζητήματος, όπως η κατάθλιψη . Η εμπλοκή σε μια πράξη εθιστικής συμπεριφοράς μπορεί να ανακουφίσει το άγχος προσωρινά ή και για αρκετά λεπτά έως αρκετές ημέρες. Οι ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές συχνά πυροδοτούν τις ίδιες νευρολογικές οδούς που διεγείρονται στον εγκέφαλο κάποιου με εθισμό στα ναρκωτικά και αυτός ο κύκλος ανταμοιβής μπορεί να κάνει τη δραστηριότητα πολύ πιο ελκυστική και εθιστική.
Τα άτομα με σοβαρές παθήσεις ψυχικής υγείας, όπως η διπολική διαταραχή, μπορεί να βιώσουν ανεπαρκή έλεγχο των παρορμήσεων τους που μπορεί να δυσκολέψει ή να καταστήσει αδύνατη την αντίσταση στους καταναγκασμούς. Επιπλέον, μια σπάνια παρενέργεια που σχετίζεται με φάρμακα ντοπαμίνης – τα οποία χρησιμοποιούνται για καταστάσεις όπως η ΔΕΠΥ και η νόσος του Πάρκινσον – μπορεί να προκαλέσει ακραίες ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές ακόμη και σε άτομα που δεν είχαν τέτοιες τάσεις στο παρελθόν.
Ο αντίκτυπος του εθισμού στην οικογένεια
«Ο εθισμός, μια ανελέητη, συναισθηματικά καταστροφική ασθένεια, είναι και οικογενειακή ασθένεια και μπορεί να είναι εύκολο να υποτιμηθούν οι μερικές φορές κρυφές, αλλά οδυνηρές, «κυματώδεις επιπτώσεις» των εθιστικών συμπεριφορών που οδηγούν σε τραύμα, θυμό, απομόνωση, κατάθλιψη και απελπισία», είπε ο Darren Haber, MA, MFT, ένας θεραπευτής από την Καλιφόρνια που ειδικεύεται στη θεραπεία εξαρτήσεων και καταναγκασμών.
Τα μέλη της οικογένειας ενός ατόμου που βιώνει έναν εθισμό μπορεί να αναπτύξουν υψηλά επίπεδα στρες, ειδικά όταν οι καθημερινές ρουτίνες διακόπτονται από την ασυνήθιστη, μη τυπική ή δυνητικά απειλητική συμπεριφορά αυτού του ατόμου. Τα παιδιά που ζουν σε μια οικογένεια που επηρεάζεται από εθισμό μπορεί να δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν το άγχος, το στρες ή τη συναισθηματική υπερφόρτωση που μπορεί να προκύψει από το χάος στην καθημερινότητα τους. Ο εθισμός που συνεχίζει να μην θεραπεύεται μπορεί να έχει τραυματική επίδραση τόσο στα παιδιά όσο και στους ενήλικες, οδηγώντας σε αναπτυξιακά προβλήματα, δυσκολία ρύθμισης των συναισθημάτων και δυσκολίες στις σχέσεις μεταξύ των μελών της οικογένειας ή των συντρόφων.
Οι ενήλικες που μεγάλωσαν με ένα μέλος της οικογένειας που εκδήλωνε εθισμό μπορεί να έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να βιώσουν κατάθλιψη, άγχος, προβλήματα σχέσεων ή μαθημένη ανικανότητα. Μπορεί επίσης να είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν οι ίδιοι έναν εθισμό, να έχουν δυσκολίες με την αυτορύθμιση, να εμπλέκονται σε συμπεριφορές υψηλού κινδύνου ή να αναπαράγουν έναν επικίνδυνο ή δυσλειτουργικό κύκλο από την παιδική ηλικία με τους δικούς τους συντρόφους και τα παιδιά τους.
Οι γονείς που βιώνουν εθισμό μπορεί να βασίζονται όλο και περισσότερο στα παιδιά τους, τοποθετώντας το παιδί σε γονεϊκό ρόλο, κάτι που συχνά έχει επίδραση στην ανάπτυξη και μπορεί να προκαλέσει δυσκολίες στις σχέσεις αργότερα στη ζωή αυτού του παιδιού. Τα άτομα που βιώνουν έναν εθισμό μπορεί επίσης να απομονωθούν από τις οικογένειές τους λόγω ενοχής, φόβου μομφής ή άρνησης, μεταξύ άλλων λόγων. Αυτή η απομόνωση μπορεί να κάνει τις οικογενειακές αλληλεπιδράσεις και σχέσεις δύσκολες και μπορεί επίσης να αποτρέψει τη θεραπεία του προβλήματος.
«Δεν μπορώ να τονίσω αρκετά τη σημασία να λαμβάνει υποστήριξη κάθε μέλος της οικογένειας», είπε ο Χάμπερ, ενθαρρύνοντας όλα τα μέλη της οικογένειας που επηρεάζονται από τον εθισμό ενός γονέα, του παιδιού ή του αδερφού να αναζητήσουν βοήθεια. “Ακόμα κι αν φαίνεται ότι δεν έχουν εκείνοι το πρόβλημα, η [θεραπεία] είναι το πιο λογικό και ασφαλές πράγμα που μπορείς να κάνεις για τον εαυτό σου. Δίνει επίσης ένα καλό παράδειγμα για το αγαπημένο σου πρόσωπο, το οποίο μπορεί να ελκύεται από τις θετικές αλλαγές—συμπεριλαμβανομένων των στοργικών αλλά υγιών ορίων— που αυτός ή αυτή βλέπει μέσα σου».
Τι είναι μια «εξαρτημένη προσωπικότητα»;
Αν και δεν είναι ασυνήθιστο να ακούμε ανθρώπους να λένε ότι έχουν μια «εξαρτημένη προσωπικότητα», που σημαίνει ότι πιστεύουν ότι εθίζονται εύκολα σε πράγματα, αυτή η λεγόμενη εξαρτημένη προσωπικότητα δεν είναι μια πραγματική ψυχιατρική διάγνωση και η ίδια η ιδέα μπορεί να είναι κάτι σαν μύθος. Η προσωπικότητα είναι μια πολύ περίπλοκη έννοια. Η προσωπικότητα κάθε ατόμου αποτελείται από πολλούς διαφορετικούς παράγοντες και η επιστημονική έρευνα δεν έχει ακόμη ανακαλύψει κανένα κοινό χαρακτηριστικό της προσωπικότητας που είναι κοινό μεταξύ όλων εκείνων που έχουν εθισμό. Όσοι βιώνουν εθισμό εμφανίζουν τόσο ευρύ φάσμα χαρακτηριστικών όσο εκείνοι που δεν βιώνουν εθισμό.
Αν και δεν υπάρχει μια ενιαία εξαρτημένη προσωπικότητα, υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες, μερικοί από αυτούς συστατικά στοιχεία της προσωπικότητας, που έχει αποδειχθεί ότι συσχετίζονται με τον εθισμό. Έρευνες δείχνουν ότι γενετικοί παράγοντες παίζουν ρόλο στον εθισμό. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το 50% της πιθανότητας οποιουδήποτε ατόμου να αναπτύξει έναν εθισμό καθορίζεται από τη γενετική του σύνθεση. Το περιβάλλον θεωρείται επίσης ότι παίζει σημαντικό ρόλο: ένα άτομο που δεν εκτίθεται ποτέ σε μια ουσία δεν μπορεί ποτέ να τη δοκιμάσει και έτσι δεν θα είναι σε θέση να εθιστεί σε αυτήν. Η παρορμητικότητα είναι ένας άλλος παράγοντας που μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξη ενός εθισμού, καθώς τα άτομα με εθισμό τείνουν να εκδηλώνουν επίσης παρορμητικότητα σε υψηλότερα ποσοστά.
Θεραπεία εξαρτήσεων και καταναγκασμών
Οι ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές και οι εθισμοί μπορεί να παρέχουν σε ένα άτομο μια αίσθηση δύναμης, ευφορίας, αυτοπεποίθησης, επικύρωσης ή άλλα συναισθήματα που διαφορετικά μπορεί να λείπουν από τη ζωή του. Η ψυχοθεραπεία έχει σχεδιαστεί για να βοηθά τους ανθρώπους να εντοπίζουν άβολα συναισθήματα και πηγές αγωνίας προκειμένου να αλλάξουν και να αναπτυχθούν. Τα άτομα που παλεύουν με τον ψυχαναγκασμό και τον εθισμό είναι απίθανο να νικήσουν αυτές τις συμπεριφορές εκτός και αν εργαστούν για να αντιμετωπίσουν τις υποκείμενες αιτίες των εθιστικών ή/και καταναγκαστικών συμπεριφορών τους, όπως τραύμα, άγχος, κακοποίηση στο παρελθόν και άλλα.
Η συνεργασία με έναν ψυχοθεραπευτή είναι μια από τις πιο αποτελεσματικές θεραπείες για τη διαχείριση ψυχαναγκαστικών συμπεριφορών και εθισμών και υπάρχουν πολλοί τύποι θεραπείας που ταιριάζουν στην αντιμετώπιση συμπεριφορών που ένα άτομο μπορεί να θέλει να αλλάξει. Ένα άτομο είναι πιθανό να αποκομίσει τα μέγιστα οφέλη από τη συνεργασία με έναν θεραπευτή που έχει τα προσόντα να αντιμετωπίσει τη συγκεκριμένη περιοχή του εθισμού ή του καταναγκασμού που βιώνει, καθώς και την υποκείμενη αιτία του προβλήματος. Για παράδειγμα, ένα άτομο που χρησιμοποιεί φάρμακα για να αμβλύνει την ένταση του μετατραυματικού στρες μπορεί να ωφεληθεί από τη θεραπεία για το PTSD καθώς και τον εθισμό στα ναρκωτικά, αλλά η επίλυση του PTSD μπορεί επίσης να βοηθήσει σημαντικά στη θεραπεία του εθισμού. Η αυτοβοήθεια, οι ομάδες υποστήριξης και τα προγράμματα 12 βημάτων μπορεί επίσης να διευκολύνουν την ανάρρωση από τον εθισμό και τον καταναγκασμό.
Παράδειγμα
Εθισμός στο Διαδίκτυο: Ο Μόργκαν, 22 ετών, είναι φοιτητής κολεγίου. Περνά αρκετές ώρες στο Διαδίκτυο κάθε βράδυ, μερικές φορές μένει ξύπνιος μέχρι την ανατολή του ηλίου, κάτι που γενικά του προκαλεί δυσκολία στη λειτουργία στην τάξη την επόμενη μέρα. Έχει φίλους στο σχολείο, αλλά διαπιστώνει ότι απομονώνεται από αυτούς και απορροφάται στον εικονικό κόσμο του Ιστού. Ο Μόργκαν παίζει με εμμονή παιχνίδια και ασχολείται με συνομιλίες, και δεν κάνει τίποτα άλλο με τον ελεύθερο χρόνο του. Η κοινωνική του ζωή και οι βαθμοί του υποφέρουν, αλλά δεν μπορεί να σταματήσει. Αναφέρει ότι αισθάνεται σαν να είναι χαμένος και λέει ότι βαριέται και αγχώνεται όταν δεν είναι στον υπολογιστή. Η θεραπεία αποκαλύπτει αμφιθυμία σχετικά με την ειδικότητά του και την επακόλουθη καριέρα που συνεπάγεται, καθώς και νοσταλγία, κοινωνικό άγχος, και ίσως κάποια χημικά ζητήματα που τείνουν προς την κατάθλιψη. Μετά από πρόταση του θεραπευτή του, ο Μόργκαν αρχίζει να εμπλέκει φίλους του σε δραστηριότητες υπολογιστή, βλέποντας ταινίες μαζί τους και παίζοντας παιχνίδια σε μια ομάδα. Αυτό οδηγεί σε εκτεταμένες κοινωνικές δραστηριότητες και η αυτοπεποίθηση του Morgan βελτιώνεται. Η συμβουλευτική σταδιοδρομίας τον οδηγεί σε πιο ικανοποιητικό μονοπάτι και μερικές οικογενειακές συνεδρίες με τη μητέρα και τον αδερφό του αποκαλύπτουν την παλιά θλίψη που, μόλις λυθεί, επιτρέπει να επικρατήσει μια καλύτερη διάθεση και η κοινωνικοποίηση να γίνει ξανά ευχάριστη.
Πηγή – Μετάφραση/απόδοση: Τζέσικα Μαργαρίτη