Ξυπνάς στη μέση της νύχτας μούσκεμα από τον ιδρώτα. Όλα αυτά που δεν είπες πάλι σε έπνιξαν στον ύπνο σου. Θυμώνεις κάθε φορά με τον εαυτό σου και λες «Φτάνει τελευταία φορά. Την επόμενη φορά θα απαντήσω.»
Ξέρεις βαθιά μέσα σου πως αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Ούτε την επόμενη φορά, ούτε τη μεθεπόμενη ούτε ποτέ. Προσπαθείς να συμβιβαστείς με αυτό και στο τέλος πάντα τους δικαιολογείς όλους.
Δε φταις εσύ. Ίσως γεννήθηκες έτσι, ίσως έτσι έμαθες να ζεις. Είσαι το καλύτερο παράδειγμα για όλους εκεί έξω κι ας μην το καταλαβαίνεις ούτε εσύ αλλά ούτε κι αυτοί. Ο κόσμος σε θεωρεί τρελό, αδύναμο, άβουλο πλάσμα. Η καλοσύνη στις μέρες μας, βλέπεις, θεωρείται μειονέκτημα. Ας είναι. Δεν έχεις σκοπό να αλλάξεις, να γίνεις σαν όλους τους άλλους. Προτιμάς την ταπεινότητα.
Βλέπεις τον κόσμο καθημερινά να μαλώνει για τη σειρά στην τράπεζα και το super market. Προχθές σε σχολίασαν αρνητικά κι αναστέναξαν επειδή έδωσες τη σειρά σου σε μια κυρία που περίμενε υπομονετικά με ένα μόνο γάλα στο χέρι. Δε σε πείραξε. Ένα λεπτό παραπάνω δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.
Βγήκες για ψώνια στο κέντρο κι έσπρωχναν ο ένας τον άλλο κι εσένα σαν τρελοί. Κανένας ποτέ δε ζητάει συγγνώμη. Τα ρομπότ ίσως είναι πιο ευγενικά. Πήγες να ψωνίσεις σ’ ένα πολυκατάστημα και η υπάλληλος ήταν αγενής και υπεροπτική. Από πότε η αγένεια έχει γίνει μόδα; Αναρωτιέσαι πού βαδίζει αυτός ο κόσμος. Αγχώνεσαι για το μέλλον της κοινωνίας και των παιδιών σου.
Ζούμε, δυστυχώς, στην πιο αγενή και γεμάτη κακία εποχή κι αυτό γιατί ο χρόνος δε μας επιτρέπει αβρότητες και ήρεμες ψυχολογίες. Μας ενοχλεί ο διπλανός όταν ζει τη ζωή του και πάντα κάτι βρίσκουμε να σχολιάσουμε. Μας ενοχλούν αυτοί που εκτίθενται στα social media και την τηλεόραση. Μας ενοχλεί ακόμη κι ο αέρας που αναπνέουμε καμιά φορά. Αν δε σου αρέσει κάτι, αν κάτι σε ενοχλεί απλά προσπέρασέ το, μην του δώσεις σημασία. Ίσως αυτό να είναι πολύ πιο δύσκολο από το να γυρίσεις την αγένεια πίσω, δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο κακής συμπεριφοράς.
Η πλειοψηφία πλέον λειτουργεί με το γνώμονα του πρέπει να απαντήσω. Το καλύτερο που έχουν να κάνουν μέσα στη μέρα τους είναι να κριτικάρουν να προσβάλλουν και να συμπεριφέρονται δόλια. Υπάρχουν όμως κι αυτοί οι λίγοι, αυτοί οι άνθρωποι που δε θα απαντήσουν ποτέ. Που θα αφήσουν ακόμα μια προσβολή να περάσει απαρατήρητη. Που μετά θα τα βάλουν με τον εαυτό τους που για ακόμα μια φορά δεν έβαλαν τον άλλο στη θέση του.
Και την επόμενη φορά πάλι έτσι θα αντιδράσουν. Σπάνιο είδος αυτοί οι άνθρωποι, αλλά καθόλου χαζοί. Η ευγένειά τους μπορεί να σε τσακίσει. Γιατί ακόμα κι αν τους θεωρείς αδύναμους βαθιά μέσα σου ξέρεις πως δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Έχουνε τέτοια δύναμη ψυχής που την κάθε κακία την μετατρέπουν σε καλοσύνη. Και την καλοσύνη τους την κάνουνε ασπίδα για να τους προστατεύει απ’ όλες τις κακές κριτικές κι όλη την αγένεια και την κακία που υπάρχει εκεί έξω. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που όταν τους ρωτάς «τι θέλεις να γίνουν τα παιδιά σου;» σου απαντάνε με βεβαιότητα «καλοί άνθρωποι.» Ας είναι λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι παράδειγμα κι όχι μειονότητα μήπως και αλλάξει προς το καλύτερο αυτός ο κόσμος κάποια μέρα.
Πηγή: Χριστίνα Βακαλούμη