Αν κάτι αξίζει σε αυτή την ζωή είναι να έχεις κάτι να αγαπάς. Να αγαπάς μέχρι το μεδούλι. Μέχρι εκεί που δεν παίρνει. Η αγάπη είναι η κινητήριος δύναμη των πάντων. Όταν είναι δε αμφίδρομη τότε σίγουρα πρέπει να έχεις σταθεί πολύ τυχερός.
Γιατί μόνο τότε έρχεται η πραγματική ολοκλήρωση. Τότε δεν υπάρχουν δύο “μισά “αλλά ένα ολόκληρο. Κι αυτό το ολόκληρο είναι τόσο πλήρες που τίποτα δεν μπορεί να το σπάσει πάρα μόνο τα δύο άτομα που το έφτιαξαν και του έδωσαν ζωή και νόημα.
Πόσο εύκολο είναι να το βιώσεις, θα μου πεις; Καθόλου. Μέσα σε χαλεπούς καιρούς η ευκολία βασιλεύει. Και μαζί και η εξαπάτηση. Πιασμένες χέρι χέρι. Η πληρότητα και η διάρκεια είναι σπάνια μεν, δύσκολη δε. Κανείς δεν κράτησε κάτι δίχως κόπο και τρόπο. Από τη μια αποζητάμε τα σπάνια και ειλικρινή από την άλλη δεν θέλουμε να δώσουμε τίποτα ως αντίκρισμα. Οξύμωρο ακούγεται αλλά απόλυτα υπαρκτό.
Αν θες πληρότητα, μην απαιτείς μονάχα. Πρέπει και να προσφέρεις. Χρόνο, ψυχή και κυρίως αγάπη. Αν αξίζει λοιπόν να ζεις είναι όχι μόνο να αγαπάς αλλά και να σ’ αγαπούν, να σε νοιάζονται, να σε προσέχουν.
Τι αξίζει άραγε περισσότερο;
Πηγή: Ελένη Τσακίρη