Έγιναν οι ζωές μας εμμονικές και φταίμε εμείς γι’ αυτό. Με ένα “hi” φλερτάρουμε, με ένα κλεμμένο απόφθεγμα αγαπάμε και με ένα διαβάστηκε που δεν απαντήθηκε ποτέ ξε-φλερτάρουμε και ξε-αγαπάμε, αγενέστατοι, εγωιστές και κομπλεξικοί. «Το είδα και έκανα τρεις ώρες να απαντήσω για να μάθει», και τι ακριβώς την έμαθες ρε φίλε; Να χάσει την πίστη της στον έρωτα και στην τελική στους ανθρώπους; Συγχαρητήρια, είσαι «τεράστιος».
Κάθε συνεδρία πλέον σε ό,τι αφορά ερωτικές σχέσεις έχει να κάνει με: Έκανε like, με έκανε block, τον έκανα unblock, είδε το story μου, έκανε καρδούλα, έκλεισε το προφίλ του, ήταν online, το έκανε seen, απάντησε φατσούλα και ούτω καθεξής… Τι μας συμβαίνει; Που ακριβώς το χάσαμε;
Κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Υποκρινόμαστε συναισθήματα ή την έλλειψη αυτών αντί να πούμε ή να δείξουμε αυτό που πραγματικά νιώθουμε ή δεν νιώθουμε ξεκάθαρα με πράξεις και ξηγημένα δεν γουστάρω ή σε θέλω.
Χάσαμε τα κότσια μας και κρυβόμαστε πίσω από οθόνες. Χωρίζουμε με μηνύματα και ερωτευόμαστε με φωτογραφίες που πολλές φορές καμία σχέση με την πραγματικότητα δεν έχουν. Ποστάρουμε τραγούδια και γεμίζουμε «ελπίδα» με ένα ποστάρισμα, άσχετο αν δεν αφορά εμάς ή αν μας έχει κομματιάσει η προηγούμενη απροσδιόριστη συμπεριφορά ή και αδιαφορία. Κάνουμε τους αναλυτές και ζούμε στο ψέμα και την υποκρισία μας πίσω από τα «έξυπνα τηλέφωνα» που έκαναν εμάς ηλίθιους και δειλούς.
Μας χάσαμε. Χάσαμε τα κότσια μας και βρίσκουμε τις εύκολες λύσεις πίσω από συσκευές. Είμαστε πραγματικά άξιοι της μοίρας μας συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου. Τολμήστε γιατί μας έχουν πνίξει στα απωθημένα μας.
Πηγή: της Άντρης Αντρέου