Δόξα το Θεό είναι Δευτέρα, είναι ο τίτλος ενός βιβλίου που δημοσιεύτηκε στην Αμερική και που περιγράφει τους λόγους που πολλά ζευγάρια υποφέρουν από το «σύνδρομο του Σαββατοκύριακου».
Χαρακτηρίζεται κυρίως από την πλήξη και την αύξηση της συχνότητας των καβγάδων μεταξύ τους.
Είναι σαν ξαφνικά να ανακαλύπτουν να μην ξέρουν τί να κάνουν μαζί, στον ελεύθερο τους χρόνο.
Η δυσκολία παρουσιάζεται κυρίως στα ζευγάρια που η ένωσή τους βασίστηκε στο πάθος παρά στο «ταίριασμα» του χαρακτήρα ή όταν οι σύντροφοι έχουν διαφορετικές προσδοκίες αναφορικά με την σχέση τους, όπως για παράδειγμα η γυναίκα που θέλει να περνάει κάθε ελεύθερη ώρα μαζί του, ενώ αυτός θέλει να κρατήσει ανέπαφες τις συνήθειες του όπως τότε που ήταν ελεύθερος. Μπορεί να φαίνεται ασήμαντο αλλά είναι ένα φαινόμενο που συχνά οι δύο σύντροφοι το βιώνουν σαν σημάδι του τέλους της σχέσης ή της έλλειψης αγάπης μεταξύ τους.
Όπως συνέβη στην Άννα και στον Γιάννη που έφτασαν μέχρι τον χωρισμό.
Η Άννα ήταν υπερδραστήρια και δεν μπορούσε να αποδεχθεί τον Γιάννη που ήθελε το σαββατοκύριακο να ξεκουράζεται βλέποντας αθλητικά στην τηλεόραση. Τον κατηγορούσε ότι δεν έκανε «αυθόρμητα» αυτό που του ζητούσε.
Οι συνεχείς κατηγόριες και απαιτήσεις της Άννας έκαναν τον Γιάννη πιο απόμακρο.
Έτσι η Άννα θυμωμένη και λυπημένη ταυτόχρονα, αντιδρούσε με το να κλείνεται στον εαυτό της.
Η δυσκολία στην επικοινωνία και η απουσία συνενοχής παρέλυσαν και τους δύο γιατί η οποιαδήποτε κίνηση θα ήταν λανθασμένη.
Αν για αυτούς τους λόγους φτάσετε να συμβουλευτείτε έναν ειδικό, είναι χρήσιμο να αναρωτηθείτε ποιό νόημα έχει για τους δυο σας να περνάτε ή όχι τον ελεύθερο χρόνο μαζί.
Στην αρχή η παραίτηση από τον προσωπικό χώρο και τις προσωπικές δεσμεύσεις υπέρ μιας σχέσης μπορεί να είναι μια απλή υπόθεση, αλλά από την στιγμή που η κατάκτηση του άλλου πραγματοποιήθηκε και υπάρχει η αίσθηση της ασφάλειας, οι παραιτήσεις μπορεί πλέον να λειτουργούν σαν βαρίδια εις βάρος της σχέσης.
Δυστυχώς αν δεν μπορεί το ζευγάρι να συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι ο άλλος μπορεί να έχει διαφορετικά ενδιαφέροντα και ότι ο ελεύθερος χρόνος μέσα στη σχέση μπορεί και πρέπει να διαχειρίζεται με τρόπο υποστηρικτικό και φιλικό, τότε θα εισβάλει επιτακτικά, ως ανάγκη η τάση φυγής του ενός και η αγωνία της εγκατάλειψης του άλλου.