Θα περίμενες από κάποιον που έσκαβε ολοβραδύς να ξεκινήσει την ημέρα του με ζωντάνια, σφρίγος και όρεξη για ζωή; Πιθανότατα όχι.
Κάπως έτσι ξεκινά η κάθε μέρα ενός ανθρώπου που ζει και παλεύει με την κατάθλιψη.
Κρύβεται με την κατάλληλη κοινωνική «μάσκα» γιατί πρέπει (;) να συνυπάρξει – αυτό από μόνο του είναι πολύ πιο κοπιαστικό από ένα πολύωρο σκάψιμο – αλλά όταν μένει μόνος, η μάσκα πέφτει.
Έρχεται ενώπιος ενωπίω με την κατάθλιψη. Όσο δεν την κοιτά στα μάτια, τόσο αυτή διογκώνεται, μέχρι να υπερνικήσει κάθε σημάδι ελπίδας μέσα του. Όταν την κοιτάξει στα μάτια και ζητήσει βοήθεια, η κατάθλιψη θα νικηθεί κατά κράτος. Αρκεί να το πάρει απόφαση…
Πηγή: του Δημήτρη Μιχελουδάκη