Δεν ξέρω να σου πω με σιγουριά γιατί αλλάζουν οι άνθρωποι.
Μπορεί να πέρασαν δύσκολα και να τους γύρισε μια μέρα το μυαλό, μπορεί να μην ήταν το ίδιο δυνατοί και να αλλοιώθηκαν στο πέρασμα του χρόνου, μπορεί ακόμα και να ήταν εξαρχής αυτοί που βλέπεις τώρα και να καμουφλάριζαν το πραγματικό τους πρόσωπο πίσω από χαμόγελα, δάκρυα, αγάπες και λουλούδια.
Ή, μπορεί να ήταν η αλήθεια τους φόρα παρτίδα απλωμένη μπροστά σου κι εσύ απλώς να έκανες τα στραβά μάτια.
Δεν έχω να σου προτείνω μια ασφαλή λύση, δεν υπάρχει ασφαλής επιλογή σε ό,τι αφορά τους ανθρώπους.
Δεν έρχονται οι άνθρωποι με εγγυήσεις κι ας τάζουν κι ας υπόσχονται. Κανείς δεν ξέρει κανέναν, νομίζουν όλοι.
Είναι ρίσκο η επιλογή. Σε άλλους βγαίνει σε άλλους όχι. Με άλλους μας βγαίνει, με άλλους όχι. Άλλοι επιλέγουν με γνώμονα την ψυχρή λογική κι άλλοι με βάση το συναίσθημα. Οι πρώτοι δε ρισκάρουν και πράγματι, βολεύονται.
Μάθε όμως πως αυτού του είδους οι επιλογές, όσα λεφτά κι αν φέρνουν στο σπίτι, όσο φαγητό κι αν βάζουν στο τραπέζι, όσες πόρτες κι αν ανοίγουν, σε όσα σαλόνια κι αν στρογγυλοκάθονται, δεν κάνουν έρωτα, δεν αγκαλιάζουν, δε ζεσταίνουν, δεν στηρίζουν.
Γι αυτό προσπάθησε να επιλέξεις σοφά, όχι έξυπνα, όχι καταναγκαστικά, η επιλογή σου να έχει κάτι από φιλότιμο, αξιοπρέπεια και συνείδηση. Δεν υπάρχει σίγουρος τρόπος να καταλάβεις αν αξίζει τον κόπο να τη στηρίξεις.
Ορισμένες φορές απλώς πιστεύεις στους ανθρώπους και ελπίζεις να μη σε απογοητεύσουν. Όμως κι αν ακόμα απογοητευτείς, οι επιλογές δεν στερεύουν.
Στο χέρι σου είναι να επιλέξεις αν θα προσπεράσεις, αν θα ανοίξεις την πόρτα σε μια ακόμα ευκαιρία, ή αν θα κλείσεις την πόρτα στη ζωή.
https://sxeseis-kai-sunaisthimata.com
Πηγή: γράφει η Σοφία Ισμήνη