Φτιάχνουμε σπίτια όλο και μεγαλύτερα… και οικογένειες όλο και μικρότερες.
Κερδίζουμε περισσότερα… μα έχουμε λιγότερα.
Αγοράζουμε περισσότερα… μα τα χαιρόμαστε λιγότερο.
Ζούμε σε κτίρια πιο ψηλά… αλλά μια ζωή χωρίς βάθος.
Ταξιδεύουμε σε δρόμους πιο ανοιχτούς… με μυαλά όλο και πιο στενά.
Έχουμε περισσότερες ανέσεις… αλλά ζούμε πιο στενάχωρα.
Έχουμε περισσότερες γνώσεις… και λιγότερη επίγνωση.
Περισσότερους ειδικούς… και λιγότερες λύσεις.
Περισσότερα φάρμακα… και λιγότερη υγεία.
Είναι η εποχή του γρήγορου φαγητού… και της αργής χώνευσης.
Των φανταστικών σπιτιών… με διαλυμένες οικογένειες.
Που θυμώνουμε πολύ γρήγορα… αλλά αργούμε να συγχωρήσουμε.
Που φεύγουμε πολύ νωρίς… και γυρίζουμε πάντα αργά.
Υψώνουμε τις σημαίες της ισότητας, αλλά κρατάμε τις προκαταλήψεις.
Έχουμε την ατζέντα μας γεμάτη με τα τηλέφωνα φίλων που δε τους τηλεφωνούμε ποτέ…
Και τα ράφια της βιβλιοθήκης μας γεμάτα βιβλία, που δε θα διαβάσουμε ποτέ.
Κερδίζουμε χρόνο στη ζωή, αλλά δεν ξέρουμε πώς να τη ζήσουμε.
Αποκτάμε όλο και περισσότερα πράγματα, και σχεδόν όλα τα χαραμίζουμε.
Ενημέρωση: Το Sxeseis-kai-sunaisthimata περιέχει διαφημίσεις Google . Δεν κοστίζουν κάτι σε εσάς, όμως κάνοντας ένα κλικ σε αυτές, λαμβάνει μια πολύ μικρή προμήθεια που το βοηθάει να συντηρείται.
https://sxeseis-kai-sunaisthimata.com
Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο “Ο δρόμος της Πνευματικότητας” του Χόρχε Μπουκάι