Όταν η σχέση αρχίσει να βαλτώνει, το ζευγάρι παραιτείται ψυχολογικά και ενδεχομένως και σεξουαλικά. Αυτό δε σημαίνει ότι οι σύντροφοι δεν έχουν σεξουαλικές ανάγκες, γι’ αυτό μπορεί να μετατοπιστούν σε κάποιο άλλο άτομο.
Η ύπαρξη του τρίτου προσώπου, πέρα από τις ηθικές προεκτάσεις υποδηλώνει ότι η σχέση του παντρεμένου ζευγαριού περνάει από σοβαρή κρίση. Το θέμα είναι ότι γίνεται προσπάθεια να ξεπεραστεί ένα πρόβλημα χωρίς να αντιμετωπίζεται επί της ουσίας. Πρόκειται για μία τεχνητή απόδραση, η οποία καλύπτει την ανάγκη για κάτι φρέσκο, για νέες εντάσεις ως αντίδοτο στο βάλτωμα. Μέσα από τα μάτια της ερωμένης/ του εραστή ο/ η σύζυγος παίρνει ένα θετικό καθρέφτισμα ότι αξίζει, ότι είναι επιθυμητός/ή, ευχάριστος/η, ποθητός/ή. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με το μεγεθυντικό φακό των αδυναμιών και ελαττωμάτων του/της που εκφράζονται στην οικογένεια.
Κάτι που πρέπει να τονιστεί είναι ότι στη θέση του τρίτου προσώπου θα μπορούσε να είναι η αφοσίωση στο ρόλο του γονέα ή σε κάποια επαγγελματική δραστηριότητα. Οτιδήποτε δηλαδή παρεμβάλλεται ανάμεσα στο ζευγάρι με απώτερο σκοπό να βάλουν τα θέματά τους κάτω από το χαλί ώστε να μη χρειαστεί να τα αντιμετωπίσουν. Παρόλο που τα παραπάνω δεν είναι «παράνομα», είναι εξίσου καταστροφικά για τη σχέση.
Τι Είναι Αυτό που Συνιστά Απιστία;
Για κάποια άτομα η ερωτική συνεύρεση είναι ο μοναδικός παράγοντας που αποτελεί απιστία. Για κάποια άλλα, απιστία μπορεί να αποτελέσουν και άλλες μορφές οικειότητας, όπως ένα δώρο από το σύντροφό τους σε κάποιο άτομο του αντίθετου φύλου, ένα φιλί, ένα άγγιγμα, κ.ο.κ.
Ο ορισμός της απιστίας μπορεί να είναι κάτι πολύ γενικό και ευρύ, ή κάτι πολύ συγκεκριμένο. Εξαρτάται από τους «άτυπους κανόνες» που έχουν συμφωνήσει οι δύο σύντροφοι από τη στιγμή που αποφασίζουν να δεσμευτούν.
Συνήθως υπάρχουν κάποια χαρακτηριστικά που μπορεί να θεωρηθούν ότι συμβάλλουν στην απιστία.
Το ένα είναι η μυστικοπάθεια, όπου για παράδειγμα, ο ένας σύντροφος συναντιέται κάποιες φορές για καφέ με ένα τρίτο πρόσωπο και δεν το λέει στο σύντροφό του, παρόλο που δεν υπάρχει φανερά κάτι σεξουαλικό σε αυτή τη συνάντηση.
Ένα δεύτερο χαρακτηριστικό είναι η συναισθηματική εμπλοκή ενός τρίτου προσώπου που μαθαίνει για τα τρωτά σημεία του γάμου ενός ζευγαριού: όταν για παράδειγμα, ο σύντροφος εκμυστηρεύεται σε μια γνωστή του ότι ο γάμος του περνάει κρίση και ταυτόχρονα της περνάει ασυνείδητα το μήνυμα ότι είναι ευάλωτος και διαθέσιμος.
Ένα τρίτο χαρακτηριστικό είναι η σεξουαλική έλξη που μπορεί αρχικά να εκφράζεται λεκτικά ανάμεσα σε δύο άτομα ενώ το ένα είναι δεσμευμένο.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι οι επαγγελματικοί και κοινωνικοί χώροι που κινείται κάποιος και συγκεκριμένα, αν επικρατεί ή ενθαρρύνεται μια ανεκτική ατμόσφαιρα στη δημιουργία εξωσυζυγικών σχέσεων. Αυτό αυξάνει τις πιθανότητες να ενδώσει κανείς στον πειρασμό.
Επίσης, ένα τελευταίο χαρακτηριστικό αφορά στην αναβίωση παιδικών τραυμάτων: όταν κάποιος μεγαλώνει σε μία οικογένεια όπου ο ένας γονέας απιστούσε, θα μεταφέρει αυτό το βίωμα, αυτή την κατάσταση στην ενήλική του ζωή είτε ως άπιστος είτε ως απατημένος.
https://Sxeseis-kai-sunaisthimata.com
Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο «Γάμος σχέση στοργής ή σχέση οργής;» της ψυχολόγου Αντιγόνης Κεμερλίογλου