Το παλάτι που άλλοτε άστραφτε και έσφυζε από ζωή, ανοίχτηκε μπροστά της παρατημένο, ξένο και βουβό.

 

Το ραδιόφωνο που κάθε ημέρα έπαιζε τα τραγούδια της, πενθούσε την απουσία της, σιωπηλό κι αυτό.

Έριξε γύρω μια βιαστική ματιά και έκλεισε απότομα τα βλέφαρα προσπαθώντας να διώξει τις αναμνήσεις, γιατί, δεν ήθελε να θυμάται.

Αδύνατο.

Οι τοίχοι ήταν γεμάτοι εικόνες, μουντζούρες από αποτυχημένες προσπάθειες να καθαρίσουν οι παιδικές δαχτυλιές, που τώρα έμοιαζαν ζωγραφιές και απορούσε που κάποτε με τόσο πείσμα ήθελε να τις εξαφανίσει.

Οι πόρτες ορμητικά κλειστές, στα μάτια της άνοιγαν διάπλατα και από μέσα τους ξεχύνονταν τα γέλια των παιδιών της, όρκοι αγάπης, όνειρα, χάδια κι αγκαλιές.

Θυμήθηκε που κάθε πρωί γυάλιζε με τα χνώτα της το στέμμα του βασιλιά της και το παρέδιδε στα χέρια του ξεπροβοδίζοντάς τον με τόση στοργή.

Τα βράδια, σαν άλλη Σταχτοπούτα σκάλιζε τα ξύλα στο τζάκι για να κρατήσει η φωτιά περιμένοντάς τον να επιστρέψει.

Κι όσο περνούσε ο καιρός, τα ξύλα στο τζάκι πλήθαιναν, η ώρα δεν περνούσε, εκείνος δεν ερχόταν, κι εκείνη, κρύωνε.

Μα το στέμμα του ήταν πάντα γυαλισμένο την επόμενη μέρα και οι φορεσιές του κολλαριστές, μοσχοβολούσαν τριαντάφυλλο.

Τα σερβίτσια της άστραφταν, τα πατώματα ήταν καθρέφτης και το ράδιο έπαιζε ακόμα τους σκοπούς του, αν και λίγο μελαγχολικούς.

Μάζεψε τα πράγματά της όσο πιο γρήγορα μπορούσε.

Τώρα πια, σχεδόν τίποτα στο χώρο δεν μαρτυρούσε πως κάποτε έζησε εκεί.

Το μοναδικό πράγμα δικό της που του άφησε για ενθύμιο, ήταν μια φωτογραφία που της έστειλε όταν έλειπε σε κάποια από τις μάχες του, με αφιέρωση στο πίσω μέρος:

“Στη γυναίκα μου, περιμένοντας να τη δω για να ανθίσει η καρδιά μου.

Δικός σου για πάντα. Ο άντρας σου”.

Στερέωσε στα μαλλιά της την κορώνα, ίσιωσε το κορμί και χωρίς να κοιτάξει πίσω, έκλεισε για πάντα την πόρτα του σπιτιού, που κάποτε ήταν το κάστρο της.

Κι αν στο άκουσμα της λέξης “κάστρο” φαντάζεται κανείς ένα επιβλητικό και θεόρατο κτίσμα, τότε δεν γνωρίζει πως κάθε σπίτι μπορεί να γίνει παλάτι και κάθε παλάτι κάστρο.

Αρκεί ο βασιλιάς και η βασίλισσα του, να αγαπιούνται.

https://sxeseis-kai-sunaisthimata.com

Πηγή: Της Σοφίας Ισμήνη