Η δύναμη της ψυχής και του νου δεν είναι ένα χάρισμα που κάποιοι το έχουν και κάποιοι όχι. Είναι μια διαδικασία εξέλιξης, πνευματικής και γνωστικής, που μας επιτρέπει να απολαμβάνουμε περισσότερο τη ζωή και να ανησυχούμε λιγότερο για τα προβλήματα.
Ενισχύοντας ψυχικά τον εαυτό μας εκπαιδεύουμε το νου μας να ξεχωρίζει το σημαντικό από το ασήμαντο, να θέτει προτεραιότητες, να μην εστιάζει στα λάθος πράγματα και να σέβεται περισσότερο τον ίδιο του τον εαυτό. Η ψυχική ενδυνάμωση είναι μια διαδικασία βελτίωσης τους εαυτού μας και είναι εφικτή από τη στιγμή που συνειδητοποιήσουμε ότι οι πράξεις τα συναισθήματα και οι σκέψεις μας υπόκεινται στο δικό μας έλεγχο. Οι άνθρωποι που χαρακτηρίζονται από ψυχικές αντοχές και δυνάμεις αποφεύγουν δυσλειτουργικούς τρόπους σκέψης και συμπεριφοράς και δεν αναλώνονται σε κακές συνήθειες. Ας δούμε αναλυτικά τι δεν κάνουν.
Δεν σπαταλούν χρόνο στην αυτολύπηση
Τα προβλήματα της ζωής και οι δυσκολίες είναι αναπόφευκτα. Το να μεμψιμοιρούμε και λυπόμαστε όμως τον εαυτό μας για όλες τις αντιξοότητες με τις οποίες παλεύουμε σίγουρα δεν θα μας βοηθήσει να τις διαχειριστούμε. Αν έχετε την τάση της αυτολύπησης, προσπαθήστε να την αντικαταστήσετε με την ευγνωμοσύνη. Σίγουρα η ζωή σας δεν είναι απλώς μια σωρεία προβλημάτων αλλά έχετε και στηρίγματα, καθώς και θετικά στοιχεία. Οι ψυχικά δυνατοί άνθρωποι δεν σπαταλούν το χρόνο και την ενέργεια τους σκεφτόμενοι το πρόβλημα αλλά εστιάζουν στο να βρούνε λύσεις.
Δεν αποποιούνται τη δύναμη τους
Μπορεί να είναι πραγματικά δελεαστικό να κατηγορούμε τους άλλους ή τις περιστάσεις για τα προβλήματα μας. Σκέψεις του τύπου «Η πεθερά μου φταίει που αισθάνομαι έτσι» δίνουν στους άλλους δύναμη πάνω μας: την δύναμη να καθορίζουν τα συναισθήματα και την συμπεριφορά μας. Πάρτε πίσω τη δύναμη σας αναλαμβάνοντας πλήρως την ευθύνη για το πώς σκέφτεστε, αισθάνεστε και συμπεριφέρεστε. Η ενδυνάμωση του εαυτού είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να χτίσετε ψυχική ανθεκτικότητα και να διαμορφώσετε τη στάση ζωής που εσείς θέλετε.
Δεν αποφεύγουν τις αλλαγές
Αν και αισθανόμαστε καλά όταν κινούμαστε σε οικεία πλαίσια, το να αποφεύγουμε νέες προκλήσεις είναι ίσως το μεγαλύτερο εμπόδιο στο να ζήσουμε μια γεμάτη και πλούσια ζωή. Το να αναγνωρίζουμε πότε αποφεύγουμε την αλλαγή λόγω της δυσφορίας ή της αναστάτωσης που αναπόφευκτα επιφέρει μέχρι ένα βαθμό, είναι ένα πρώτο σημαντικό βήμα στην διαδικασία βελτίωσης της ζωής μας. Στόχος πρέπει να είναι η διαχείριση και η αντιμετώπιση αυτής της δυσφορίας και όχι η αποφυγή της, καθώς έτσι θα αποκτήσουμε χρήσιμες δεξιότητες στην αντιμετώπιση δυσκολιών στη ζωή μας.
Δεν αναλώνονται σε πράγματα που δεν μπορούν να αλλάξουν
Συχνά ανησυχούμε για τα λάθος πράγματα. Αντί να προετοιμαστούμε για την καταιγίδα, ευχόμαστε να μην έρθει. Αντί να αλλάξουμε τον εαυτό μας, παλεύουμε να αλλάξουμε τον άλλον. Η συνεχής προσπάθεια να αλλάξουμε αυτά που δεν μπορούμε να ελέγξουμε μας αφήνει τελικά με μια αίσθηση απελπισίας και ανημπόριας. Αν όμως επενδύαμε αυτήν την ίδια ενέργεια σε πράγματα που υπόκεινται στον έλεγχο μας, θα ήμασταν πολύ καλύτερα προετοιμασμένοι για όποια δυσκολία εμφανίζονταν στο δρόμο μας. Η αλλαγή αφορά σχεδόν πάντα τη δική μας οπτική στα πράγματα και τη δική μας συμπεριφορά.
Δεν ανησυχούν για το αν ευχαριστούν τους άλλους
Το να λέμε ή να κάνουμε πράγματα από φόβο μήπως δυσαρεστήσουμε τους άλλους σημαίνει ότι τελικά δεν ζούμε σύμφωνα με τα δικά μας θέλω αλλά σύμφωνα με τα κριτήρια των άλλων. Αυτό σε βάθος χρόνου μας αφήνει με μια αίσθηση κενότητας και ανικανοποίητου. Ζώντας σύμφωνα με αυτό που θέλουν οι άλλοι μας εμποδίζει από το να ανακαλύψουμε τι θέλουμε εμείς. Χρειάζεται σίγουρα κουράγιο και δύναμη για να υποστηρίξουμε μια ζωή με τις αξίες μας αλλά αυτό τελικά θα μας φέρει πιο κοντά στην ευτυχία και στην αυτοπραγμάτωση.
Δεν φοβούνται να πάρουν υπολογισμένα ρίσκα
Κάθε μέρα παίρνουμε δεκάδες αν όχι εκατοντάδες αποφάσεις χωρίς να πολυπροβληματιστούμε για το ρίσκο που εμπεριέχουν. Είτε αποφασίζουμε για το αν θα φορέσουμε κράνος στη μηχανή ή αν θα πάρουμε δάνειο, βασίζουμε τις αποφάσεις μας στα συναισθήματα μας και όχι στο πραγματικό επίπεδο ρίσκου. Η λήψη αποφάσεων βάση του φόβου μας δεν είναι και ο πιο ακριβής τρόπος υπολογισμού του ρίσκου. Τα συναισθήματα είναι συχνά παράλογα και αναξιόπιστα. Ο υπολογισμός συνεπώς του ρίσκου που εμπεριέχουν οι αποφάσεις μας, διασφαλίζει σε μεγάλο βαθμό το ότι κάνουμε τις σωστές επιλογές.