Ποιος δεν έχει συναντήσει διπρόσωπους ανθρώπους στη ζωή του; Εκείνους που άλλα λένε μπροστά σου και άλλα από πίσω σου. Είναι εκείνοι, που έχουν ένα καρφιτσωμένο χαμόγελο και μόλις γυρίσεις την πλάτη σου, το πετάνε στο καλάθι των αχρήστων. Εκείνοι που πολύ εύκολα θα σε μαχαιρώσουν κρυφά και μετά θα σε ρωτήσουν, πού χτύπησες.

Άνθρωποι με προσωπεία που συμπεριφέρονται σύμφωνα με τις περιστάσεις. Δεν έχουν μια συγκεκριμένη στάση ζωής, την οποία τηρούν ευλαβικά. Θα του δεις να κάνουν παρέα με άτομα, που είτε σιχαίνονται, είτε κοροϊδεύουν, μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς τους. Είναι ένθερμοι υποστηρικτές του «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Από τους πολιτικούς μέχρι το συγγενικό σου περιβάλλον, θα βρεις πολλά παραδείγματα τέτοιων ατόμων.

Είναι εκείνοι που γλείφουν εκεί που φτύνουν. Ίσως νιώθεις κι εσύ για λογαριασμό τους μια γεύση αηδίας στο στόμα. Είναι αυτή η γεύση της προδοσίας που σε κάνει να ανακατεύεσαι.

Φταίει που βάζουν το συμφέρον τους πάνω απ’ όλους και απ’ όλα. Πάνω από αξίες, ιδανικά και αντιλήψεις. Συμφέρον, χρήμα, παρέα, πολλά τα κίνητρα, μα καθόλου δικαιολογημένη στάση ζωής.

Τι είναι όμως, κάποιος χωρίς όλα αυτά που τον προσδιορίζουν και ποιο είναι το σημείο αναφοράς του;

Ένα τίποτα είναι με έναν ψεύτικο κόσμο τριγύρω τους. Χτίζουν δήθεν συμπάθειες, δήθεν σχέσεις, δήθεν φιλίες. Λυκοφιλίες για την ακρίβεια. Θα σε χρησιμοποιήσουν μέχρι να τους εξυπηρετήσεις και να τους κάνεις τη χάρη και μετά μην τον είδατε. Πόσο μάλλον να τον χρειαστείς εσύ, αφού θα έχει γίνει ήδη καπνός.

Απλοί μασκαράδες που αν τραβήξεις το προσωπείο, θα αντικρίσεις μόνο σαπίλα. Ανειλικρινή άτομα με τους άλλους, μα πιο πολύ με τον ίδιο τους τον εαυτό. Προσποιούνται κάτι που δεν είναι, απλά και μόνο για να γίνουν cool και αρεστοί. Μην τυχόν και πει κανένας κακό λόγο για τη πάρτη τους.

Είναι αυτή η ρημάδα η ανασφάλεια που τους κατατρώει και τους οδηγεί σε λάθος επιλογές. Αυτοεγκλωβίζονται σε μια κατάσταση άρρωστη.

Άνθρωποι με χαμηλή αυτοεκτίμηση που λειτουργούν ως ετερόφωτοι οργανισμοί, αντλώντας λάμψη μέσα από ψεύτικες σχέσεις, που δεν στηρίζονται στην πραγματική αγάπη και το σεβασμό. Άλλωστε δεν έχουν μάθει να σέβονται τον ίδιο τους τον εαυτό.

Λίγο πολύ, όλοι το έχουμε κάνει, αλλά μέχρι ένα όριο. Πόσες φορές δεν έχετε πει μερικοί σε κάποιον, πόσο ωραία ρούχα φοράει, ενώ στην ουσία, η περίσταση που θα τα φορούσε κανείς είναι μόνο το καρναβάλι; Πόσοι δεν έχετε πει καλημέρα στην κουτσομπόλα γειτόνισσα με χαμόγελο, ενώ θέλετε στην ουσία να τη φτύσετε, που κρατάει το βιβλίο εισόδου εξόδου της γειτονιάς και διαδίδει όλα τα τεκταινόμενα;

Μέχρι εκεί όλα καλά. Ό,τι όμως φεύγει από το επιτρεπτό όριο αγγίζει τα όρια του απαράδεκτου.

Με τον εαυτό σας θα είστε μια ζωή. Τουλάχιστον, δε θέλετε να τον γουστάρετε;

Πηγή: Της Εύας Αροτσίδου