Τι θα συνέβαινε άραγε αν δεν εξαρτιόταν τίποτα από εμάς;
Αν γνωρίζαμε ότι τα σχέδια που κάνουμε για την ζωή μας είναι μια ουτοπία;
Πως θα μας φαινόταν αν δεν μπορούσαμε να ελέγξουμε τους άλλους ή να προκαθορίσουμε ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα στην ζωή μας;
Τι θα συνέβαινε αν παρατούσαμε τις συνεχείς προσπάθειες, για οποιαδήποτε προσδοκία που έχουμε στο μυαλό μας;
Τι θα γινόταν αν παρατηρούσαμε την ζωή να μας μιλά μέσα από ψιθύρους και ακολουθούσαμε την ροή των πραγμάτων όπως μας παρουσιάζονται ΤΩΡΑ;
Μήπως θα αφήναμε την ζωή να πάρει τον δρόμο της;
Όλη η κούραση προκύπτει από τις αντιστάσεις να αφήσουμε ανθρώπους και καταστάσεις να φύγουν από την πραγματικότητα μας, μια πραγματικότητα όμως επίπλαστη γιατί είναι η πραγματικότητα του παραμυθιού που έπλασε και ταυτίστηκε ο νους μας.
Έτσι κρατάμε το παραμύθι και αρνιόμαστε να αποταυτιστούμε από αυτό.
Δεν βλέπουμε ότι το παραμύθι που κρατάμε με νύχια και με δόντια κρύβει πάντα μια ανάγκη μας από πίσω. Η ανάγκη κρύβει την εξάρτηση και η εξάρτηση δεν επιτρέπει στον εαυτό μας να βιώσει την πληρότητα με ότι υπάρχει στην πραγματικότητα του.
Και το παραμύθι θα παραμείνει παραμύθι όσο εμείς με αυτό καλύπτουμε την ανάγκη (εξάρτηση) μας.
Πάμε κόντρα στην ροή του ποταμού της ζωής, όσο κρατιόμαστε από τους βράχους των εσωτερικών μας αντιστάσεων.
Εστιαζόμαστε σ’ αυτά που δεν έχουμε κι όχι σ’ αυτά που έχουμε.
Κάθε μία εσωτερική μας αντίσταση, δημιουργεί μία εξωτερική.
Ξεχνάμε πως ότι είναι κατάλληλο για εμάς, υπάρχει στο ΤΩΡΑ μας και ότι δεν είναι κατάλληλο δεν έχει λόγο ύπαρξης στη στιγμή μας και στη ζωή μας.
Πολλοί άνθρωποι κάνουν φαύλους κύκλους γύρω από μια σχέση ή μια κατάσταση προσπαθώντας ξανά και ξανά, γιατί μπαίνουν σε διαπραγμάτευση με τον νου τους που θέλει να επιτύχει ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα.
Έτσι έχουν ένα διαρκές μπίρι, μπίρι στο κεφάλι τους ( αν έκανα αυτό ή εκείνο ή τι έκανα λάθος; )
Χάνουν έτσι ενέργεια και χρόνο. Ενώ η ζωή, τους δείχνει ξεκάθαρα ποιος είναι κατάλληλος να μείνει και ποιος να φύγει από την πραγματικότητα τους.
Όταν κάποιος ή κάτι είναι κατάλληλος για εμάς η σχέση στο μεταξύ τους έχει ροή και όχι εμπόδια ή διαπραγματεύσεις.
Η παραίτηση από το αποτέλεσμα που θέλει ο νους για μερικούς σημαίνει, αποτυχία ή παθητικότητα.
Στην πραγματικότητα όμως απαλλάσσεις τον εαυτό σου από χαμένο χρόνο και υπερπροσπάθεια γιατί ένα παραμύθι είναι πάντα ένα παραμύθι.
Ποιος ξέρει τελικά τι εμπειρίες ή τι ευκαιρίες χάνουμε στην ζωή μας αντιστεκόμενοι στο “επιτρέπω ανθρώπους , καταστάσεις και προσδοκίες , που δεν προσφέρουν, να φύγουν από την ζωή μου”.
Κρατούμε τον χώρο της ζωής μας κατειλημμένο, προσκολλούμενοι στο προσδοκώμενο του νου μας.
Αρνιόμαστε πεισματικά να ζήσουμε και να αναπνεύσουμε σε έναν ελεύθερο χώρο δικό μας γιατί έχουμε το φόβο της απώλειας, της προσωπικότητας που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.
Ποιος/ποια θα είμαι άραγε αν σκέπτομαι ή ενεργώ διαφορετικά απ’ ότι σκεπτόμουν ή ενεργούσα μέχρι εχτές;
Ξεχνάμε ότι εμείς επιλεγούμε για εμάς κι εμείς αποφασίζουμε για εμάς, ΟΧΙ οι άλλοι.
Όταν αποφασίζει ο άλλος για εμάς, γινόμαστε έρμαιο του δράματος που δημιουργούμε εμείς και φυλακίζουμε τον εαυτό μας πίσω από την δικαιολογία της απόφασης κάποιου άλλου, έτσι διατηρούμε την θέση μας στο αναποφάσιστο.
ΔΕΝ ΣΥΜΦΙΛΙΩΝΟΜΑΣΤΕ ΕΥΚΟΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΝΑΧΙΚΟΤΗΤΑ ΜΑΣ, ΓΙΑΤΙ ΤΗΝ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΥΤΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ.
Δεν υπάρχει όμως περίπτωση να μάθουμε να σχετιζόμαστε με τους άλλους αν δεν μάθουμε πρώτα τι σημαίνει σχετίζομαι με τον εαυτό μου.
Όσο ταυτιζόμαστε με το δράμα, τόσο ισχυροποιούμε το εγώ μας.
Χάνουμε την πίστη μας στην ζωή ότι θα μας στηρίξει και θα μας φέρει αυτό που χρειαζόμαστε την στιγμή που το χρειαζόμαστε και προσκολλούμαστε σε ανέλπιδες καταστάσεις, νιώθουμε κολλημένοι και δυστυχισμένοι.
Δεν μπορούμε να κολυμπήσουμε και να περάσουμε στην απέναντι ακτή αν δεν αφήσουμε πρώτα το σωσίβιο που κρατιόμαστε με τόση δύναμη.
Όταν αφηνόμαστε στο ρεύμα που μας κατευθύνει, αφήνουμε στο ποτάμι της ζωής να σηκώσει το βάρος.
Μ’ αυτόν τον τρόπο μαθαίνουμε ότι είναι ασφαλές να αφήνεσαι.
Ας απελευθερώσουμε πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις από την ζωή μας.
Ας επιτρέψουμε να φύγουν κρατώντας την εμπειρία που αποκομίσαμε και ας δημιουργήσουμε νέο χώρο για νέες και ολόφρεσκες εμπειρίες στην ζωή μας. Ας επιτρέψουμε την αγάπη να εισέλθει στην ζωή μας και ας την καλωσορίσουμε με τις κατάλληλες τιμές.