Κάθε στιγμή της ζωής μας, το παρόν φεύγει με αστραπιαία ταχύτητα και μας προσπερνάει. Αυτό συμβαίνει συνεχώς όλο και γρηγορότερα. Όλο και ταχύτερα το παρόν εξαφανίζεται μέσα από τα χέρια μας.

 

Έτσι, δεν έχουμε αίσθηση του παρόντος. Ωστόσο, τα πράγματα συμβαίνουν στο τώρα. Ή υπάρχουν ή δεν υπάρχουν.

Όλοι μας έχουμε κάνει μία τουλάχιστον μετακόμιση. Έχουμε ζήσει καλές ή κακές στιγμές στο παλιό μας σπίτι. Ωστόσο, αφού πλέον έχουμε προχωρήσει και ζούμε αλλού, δε γυρίζουμε καθημερινά στο παλιό διαμέρισμα νομίζοντας ότι θα αναβιώσουμε τις αναμνήσεις μας. Δε γίνεται αυτό και το ξέρουμε. Το ίδιο συμβαίνει και με το παρελθόν μας. Είναι το παλιό μας σπίτι μέσα στο μυαλό και το υποσυνείδητο, μόνο που εμείς έχουμε μετακομίσει.

Ό,τι έχει συμβεί ανήκει στο παρελθόν μας και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να το αλλάξουμε. Δεν έχουμε καν την ελπίδα ότι το παρελθόν μπορεί να γίνει καλύτερο. Επομένως, αν θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι, στρέφουμε την προσοχή μας και την ενέργειά μας στο παρόν. Μπορεί να έχουμε την τάση ή να μπαίνουμε στον πειρασμό να γυρίζουμε στο παρελθόν είτε από πόνο γιατί περνούσαμε χάλια είτε από χαρά επειδή ήταν φανταστικό σε σχέση με το σήμερα.

Αν ανατρέχουμε στο παρελθόν ξανά και ξανά επειδή μετανιώσαμε για όσα κάναμε, όσο κι αν το στριφογυρίζουμε στο μυαλό μας, στην πράξη δεν μπορούμε να γυρίσουμε το χρόνο πίσω και να αλλάξουμε τις πράξεις μας. Εάν έχουμε ενοχές για πράγματα που κάναμε, μόνο κακό προξενούμε στον εαυτό μας, γιατί οι τύψεις δεν αλλάζουν αυτό που έχουμε κάνει. Δε σβήνονται οι κακές αποφάσεις του παρελθόντος, γιατί, απλά έχουν ήδη συμβεί. Το παρελθόν είναι ένα νεκροταφείο πράξεων και γεγονότων.

Παρ΄όλα αυτά, το παρελθόν μπορεί να λειτουργεί σαν μάθημα. Να μας συμβουλεύει πώς να μην κάνουμε τα ίδια λάθη ή να μην παίρνουμε τις ίδιες αποφάσεις τώρα, για τις οποίες κάποτε μετανιώσαμε.

Όταν επιστρέφουμε στο παρελθόν γιατί ήταν λαμπερό, επιτυχημένο και καλύτερο σε σχέση με ένα δύσκολο και σκοτεινό παρόν, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να απολαμβάνουμε τις μνήμες μας με ευγνωμοσύνη που ζήσαμε τόσο ωραίες στιγμές, επικεντρώνοντας όμως τις προσπάθειές μας στο σήμερα και αναζητώντας νέους δρόμους και διεξόδους προκειμένου να ζήσουμε ένα ευχάριστο παρόν. Αν το παρελθόν ήταν καλό, αναζητάμε μέσα μας το γιατί. Τι είχε; Αγάπη; Χρήματα; Υγεία; Καλύτερη δουλειά; Σίγουρα κάποιο από αυτά ή ένα καινούριο στοιχείο μπορεί να μας ανοίξει σήμερα ένα δρόμο ευτυχίας.

Όταν μεταφέρουμε στο παρόν τα βάρη του παρελθόντος, πώς θα ζήσουμε μια καλύτερη ζωή τώρα; Δεν υπάρχει λόγος να αναπαράγουμε παλιές σκηνές από το έργο της ζωής μας, και μετά αναρωτιόμαστε γιατί το χθες μοιάζει με το σήμερα. Όλα στη ζωή είναι προαιρετικά, ακόμα και η ανακούφιση από τον πόνο που έχουμε περάσει. Αν κάθε μέρα είναι ολόιδια με τη χθεσινή, δεν ευθύνεται το περιβάλλον, οι σχέσεις μας και το κακό κάρμα, αλλά οι καθημερινές μας αποφάσεις.

Μόνο αν απελευθερωθούμε από το παρελθόν, στρέφουμε όλη την ενέργειά μας στο παρόν. Διαφορετικά, οι δυνάμεις μας διαιρούνται. Χωρίζεις στα δύο τις δυνάμεις σου. Οι μισές αφιερώνονται στις δραστηριότητες του παρόντος και οι άλλες μισές στην αγωνία, στις ενοχές ή στη θλίψη για το χθες. Είναι σαν να γκαζώνεις και να φρενάρεις ταυτόχρονα.

Το ίδιο γίνεται και με το μέλλον. Ενώ χρειαζόμαστε την ενέργειά μας για να ρίξουμε το βάρος μας υπεύθυνα στο τώρα, ζούμε για το ΘΑ. Θα γίνω αδύνατος, θα πιάσω την καλή, θα αλλάξω μοντέλο αυτοκινήτου, θα ξεφύγω από αυτή τη βαλτωμένη σχέση.

Ή το ΘΑ είναι γεμάτο αγωνία. Θ συμβεί το χειρότερο, θα αποτύχω, θα χάσω τη θέση μου, θα φύγει το παιδί μου και θα μείνω μόνη στο σπίτι, θα ξενοκοιτάξει ο σύντροφός μου.

Κάθε μέρα που ζούμε τη χρειαζόμαστε. Σημασία έχει τι κάνουμε καθημερινά μπροστά στις ατελείωτες πιθανότητες που ανοίγονται στο δρόμο μας. Πώς ζούμε το τώρα, απολαμβάνοντας τη στιγμή και χτίζοντας υπεύθυνα, χωρίς να σπαταλάμε την ενέργειά μας σε όσα έχουν περάσει ή ακόμα δεν έχουν συμβεί.

Ενώ κάθε μέρα έχουμε τη δυνατότητα να διαλέγουμε το καινούριο, εμείς εξιδανικεύουμε το παρελθόν, παραπονιόμαστε για το παρόν και φοβόμαστε το μέλλον.

Ένα ευχάριστο παρόν προμηνύει ένα καλύτερο αύριο.

http://Sxeseis-kai-sunaisthimata

Πηγή: Απόσπασμα από το «Τα μονοπάτια της ευτυχίας» της Κατερίνας Τσεμπερλίδου – εκδ. Μοντέρνοι καιροί