Οι εξωτερικές δράσεις και η αναζήτηση της απόλαυσης, είναι ασπιρίνες για να ξεχνούν οι άνθρωποι το κενό και τα προβλήματά τους και να αποφεύγουν να δουν τι συμβαίνει μέσα τους. Τα προβλήματα όμως θα παραμένουν άλυτα όσο κανείς αποφεύγει να τα αντιμετωπίσει ή αναζητά επιφανειακές λύσεις.
Η διαδικασία της ανάπτυξης ή της εξέλιξης είναι πάντα μια διαδικασία μεταβολής. Το παλιό πρέπει να πεθάνει για να δώσει θέση στο νέο ν’ αναπτυχθεί.
Όταν βλέπουμε ένα πρόσωπο γελαστό, υποσυνείδητα πιστεύουμε ότι είναι ευτυχισμένο. Όταν τα μωρά ξεκαρδίζονται στα γέλια, ξέρουμε ότι περνάνε καλά. Η χαρά της ζωής δεν κρύβεται. Ξεχειλίζει από τα αφτιά μας. Δεν είναι τυχαία η λαϊκή φράση «γελάνε και τα’ αφτιά σου» για ένα χαρούμενο άνθρωπο.
Πόσες φορές έχετε αναρωτηθεί «τι θα συνέβαινε αν είχα απαντήσει εκείνη τη στιγμή;» Ή «γιατί δεν είπα αυτό που σκεφτόμουν;»
Υπάρχει ένα παλιό ρητό που λέει ότι, αν θέλουμε κάτι πολύ, δεν υπάρχει περίπτωση να μην το αποκτήσουμε – όπου υπάρχει θέληση, υπάρχει και τρόπος.
Το σπουδαιότερο πράγμα στη ζωή για τον καταθλιπτικό άνθρωπο είναι η αγάπη, η επιθυμία να αγαπάς και να αγαπιέσαι.
Σχεδόν κανείς δε θα μπορούσε να αρνηθεί το ότι ένα απ’ τα σημαντικότερα κίνητρα στη ζωή ενός ανθρώπου είναι ο έρωτας. Μια όμορφη και σωστά δομημένη σχέση μπορεί να μεταμορφώσει τη ζωή σου με τρόπο μοναδικό και να σου προσφέρει μια πηγαία ικανοποίηση που όμοιά της δύσκολα να βρεις κι όχι αποκλειστικά στον ερωτικό τομέα αλλά αντιθέτως σε κάθε πτυχή της ζωής σου.
Ναι! Εσύ που με κοιτάς, για σένα λέω. Εσένα που ζεις σε έναν άλλο κόσμο. Εκεί που οι σχέσεις είναι απόρθητα κάστρα, ο έρωτας το άσπρο σου άλογο κι οι σύντροφοί σου αποτελούν τον εχθρό που τόσο αγαπάς να μισείς. Είσαι άντρας, γυναίκα; Μείζονος σημασία έχει να το απαντήσω. Το κύριο χαρακτηριστικό σου είναι πως έχεις πολλά ονόματα αλλά στην τελική δεν είσαι κανένας.
Αν γεννηθείς σε τούτο τον τόπο, υπάρχει στο πετσί σου το τρίπτυχο «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια». Τουλάχιστον μέχρι να ενηλικιωθείς και να πατήσεις πόδι, εάν το αντέχει το στομάχι σου. Διότι, εντάξει, τη χώρα σου την αγαπάς. Αυτόν τον τόπο έμαθες, αυτόν εμπιστεύεσαι. Από θρησκεία έμαθες να κάνεις σταυρούς με το δεξί χέρι και να περνάς της εκκλησιάς την πόρτα κάθε Ανάσταση, έτσι για να πεις πως πήγες. Με τη φαμίλια έβαλες τα δυνατά σου πολλές φορές να αντέξεις τα απάλευτα μέχρι να μη χρειάζεται να τους ακούς.
© 2024 Σχεσεις και Συναισθηματα
Θέμα εμφάνισης από τον Anders Noren — Πάνω ↑
